بنا به روایات رسیده از ائمه اطهار (ع) برگزیدن برادرانی دینی در زندگانی یکی از اصول سفارش شده می باشد که باید در این انتخاب توجهی ویژه داشت.
عقیق:در این باره نقل شده است که امام حسین (ع) بیان داشته اند: برادران، چهار گونه اند: برادرى كه به سود تو و به سود خود است. برادرى كه تنها، به سود تو است. برادرى كه به زیان تو است و برادرى كه نه، به سود تو و نه، به سود خود است. از حضرت، معناى این را پرسیدند. پس حضرت فرمود: برادرى كه به سود تو و خود اوست، برادرى است كه از برادرى خود، بقاء آن را مىخواهد، نه نابودى آنرا. این، همان برادرى است كه هم، به سود تو است و هم، به سود خود. زیرا هرگاه برادرى كسى، با صفا و صمیمیّت و خیر خواهى كامل شد؛ زندگى هر دو، خواستنى و خوش باشد و هرگاه در ناسازگارى و كشمكش افتاد، همه اش باطل است. برادرى كه تنها به سود تو است، برادرى است كه طمع را از خود، دور ساخته و شیفته برادرى تو گشته است؛ زیرا هرگاه شیفته برادرى شود، طمع دنیا را بر تو، مقدّم نخواهد داشت. این گونه برادرى، همه اش مایه وفور خیر و سود تو است. برادرى كه به زیان تو است، برادرى است كه انتظار مىكشد، تو را در گرفتاریها بیند. باطنها را از تو، پوشیده مىدارد. در میان گروههاى مردم، بر تو دروغ مىبندد و حسودانه، به روى تو مىنگرد. پس بر او باد، لعنت خداى یگانه. برادرى كه نه به سود تو است و نه به سود خود، برادرى است كه خدا او را پر از حماقت ساخته و از ادب و خردمندى به كلّى دورش كرده است. پس مىبینى كه خود را بر تو، ترجیح دهد و از آنچه نزد توست، آزمندانه بىجبران و عوض طلب كند.
پی نوشت ها: 1-حرانی، تحف العقول: 176. 2-علامه مجلسی، بحار الأنوار ج 78: 119. منبع:قدس 211008