زیارت امام حسین (ع) یکی از بزرگترین مستحباتی است که از سوی ائمه اطهار (ع) بسیار بدان تاکید شده است و ثواب‌های عظیم و بیشماری برای آن ذکر گردیده؛ چنانکه لحن و بیانی که در احادیث مربوط به زیارت سیدالشهدا (ع) به کار رفته است، بسیار جدی و آمیخته با تاکیدات فراوان است که ضرورت زیارت را در هر حال و همواره مطرح می کند و آن را برای یک شیعه و پیرو امام، در حد یک (فریضه) می شمارد.
عقیق: محمد بن مسلم گوید: امام باقر (ع) فرمودند: مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَإِنَّ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَی کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ؛ شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی (ع) فرمان دهید، زیرا زیارت آن حضرت بر هر مؤمنی که به امامت او اقرار دارد، لازم و واجب است. همچنین زنی به نام امّ سعید أحمسیّه گوید: امام صادق (ع) به من فرمود: امّ سعید، آیا قبر حسین بن علی را زیارت می‌کنید؟ عرض کردم بله، فرمودند: زُورِیهِ فَإِنَّ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ وَاجِبَةٌ عَلَی الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ؛ قبر آن حضرت را زیارت کنید، زیرا زیارت قبر حسین بر مردان و زنان واجب و لازم است. البته این تعبیر، به معنای وجوب تکلیفی همچون وجوب نماز و روزه نیست، بلکه تأکیدی است که امامان معصوم (ع) بر زیارت سیدالشهدا (ع) داشته اند تا عشق به آن حضرت و روحیه شهادت طلبی و جهاد و جان دادن در راه خدا را در بین شیعیان و علاقمندان به آن حضرت زنده نگه دارند. بر این اساس پاداشی بی مانند نیز برای زیارت ابی عبداللَّه (ع) ذکر شده است، چنانکه عبداللَّه طحّان از امام صادق (ع) شنیده است که فرمود: هیچ کس در روز قیامت نیست مگر آن که آرزو می‌کند کاش از زائران حسین بن علی (ع) می بود، به دلیل این که می‌بیند خداوند چه عظمت و کرامتی به زائران آن حضرت عنایت فرموده است. نیز صالح بن میثم می گوید: امام صادق (ع) بیان داشتند: آن کس که دوست دارد روز قیامت بر سر سفره هایی از نور بنشیند، در شمار زائران حسینی درآید. همچنین ابوسامه به نثل از امام صادق (ع) می گوید که ایشان فرموده اند: مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ علیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنَ بنَ علیٍّ؛ هر کس می‌خواهد فردای قیامت با پیامبر (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) همنشین گردیده، در همسایگی آنان قرار گیرد، زیارت حسین بن علی (ع) را ترک نکند. در روایتی دیگر ابی‌بکر حضر می گوید: از امام باقر (ع) شنیدم که فرمودند: مَنْ أَرادَ أَنْ یَعْلَمَ انَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلْیَعْرِضْ حُبَّنا عَلی قَلْبِهِ، فَانْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَمَنْ کَانَ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام مُحِبّاً زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ کسی که می‌خواهد بداند اهل بهشت است، محبت ما را بر قلب خویش عرضه کند، اگر قلب وی آن را پذیرفت، او مؤمن است و هر کس دوستدار ما است، باید مشتاق زیارت قبر حسین (ع) باشد و آن کس که زائر حسینی شود، ما او را محبّ و دوستدار اهل بیت می‌دانیم و اهل بهشت خواهد بود.
پی نوشت ها: 1-ابن قولویه، کامل الزیارات: 55، 146-147، 212. 2-قاضی عسکر، آداب سفر و زیارت عتبات عالیات: 167-170. منبع:قدس 211008