عقیق: يکي از ارزشهاي اخلاقي در اسلام زهد و بي‏رغبتي به دنياست اين ارزش اخلاقي معمولاً در زندگي اولياء خدا از جايگاه خاصي برخوردار مي‏باشد. از طرفي گروه زيادي از کساني که به مکاتب الهي مي‏گرويده‏اند از پابرهنگان و محرومين جوامع انساني بوده‏اند.

با وجود اين دو مسئله يکي از بهانه‏هاي تحقير و بي‏اعتبار جلوه دادن زندگي مؤمنين براي منافقين و مخالفين هميشه فراهم بوده است.

در آيات قرآن در چند موضع از ديدگاه منافقين و کفار نسبت به مؤمنين پرده برمي‏دارد.

بطور مثال در سوره بقره آيه 13 به نقل از مخالفين پيامبر بهانه عدم ايمان آنها را چنين بيان مي‏کند:

وَ اِذا قِيلَ لَهُمْ امِنُوا کَما امَنَ الناسُ قالُوا اَنُؤْمِنُ کَما امن السُفَهاءُ اَلا اِنَّهُمْ هُمُ السُفَهاءُ وَلکِنْ لايَعْلَمُونَ،(هر گاه گفته شود بديشان ايمان آريد چنان که ايمان آوردند مردم گويند آيا ايمان آريم چنانچه ايمان آوردند بي‏خردان؟ همانا اينانند بي‏خردان وليکن نمي‏دانند.)

دقت در اين آيه نشان مي‏دهد که وضع ظاهر همچون لباس، مسکن، خوراک، رنگ پوست بدن، ثروت، يکي از ملاکهاي مهم براي ارزيابي شخصيت انسانها در ديدگاه منافقين و کفار است در حاليکه اسلام ضمن توصيه‏هاي اخلاقي و رعايت آداب ظاهري اصالت را به نوع تفکر و رفتار انسانها مي‏دهد. اينکه منافقين، مؤمنين را به‏عنوان، سفهاء ياد مي‏کنند به اين خاطر است که از نظر ظاهري زندگي آنها را نمي‏پسندند در حاليکه دل آنان به نور ايمان به خدا و قيامت روشن بوده و همينان از بهترين مدافعين اصول و ارزشهاي اسلامي و انساني بوده‏اند.

خداوند حکيم در جواب به اين طرز تفکر، سفاهت را به خود آنها نسبت مي‏دهد و مي‏فرمايد قضاوت ظاهري فقط داشتن نوعي سفاهت و کم‏خردي است.

در صدر اسلام در مکه و حتي در مدينه از نظر اقتصادي و ظاهري زندگي همه مسلمانان و حتي زندگي پيامبر و خاندان او دچار مشکلات و کسر و کمبودهايي بود و همين بهانه‏اي در دست يهوديان مدينه شده بود تا درصدد شکستن شخصيت آنان برآيند امّا خداي متعال (او که هميشه ناصر و ولّي مؤمنين است) در هر حال امدادهاي خود را بر آنان فرود مي‏فرستد.

در اينجا به ماجرايي تاريخي اشاره مي‏کنيم که زنان يهودي مدينه درصدد بودند با دعوت دختر رسول خدا(ص) در يک بزم عروسي به ظاهر پرشکوه حضرت زهرا(س) را تحقير نموده و ترور شخصيت کنند و ببينيم ياري خدا را که چگونه بنده مؤمن خود را ياري مي‏دهد.

يهوديان مدينه مي‏خواستند فاطمه(س) دختر رسول(ص) را تحقير کرده و خوارش سازند.به همين سبب در يک مجلس عروسي زنان خود را به بهترين زيورها آراستند و بر آنها فاخرترين لباسها را پوشاندند. آنگاه به نزد رسول(ص) آمده و با شيطنت از او اجازه خواستند تا دخترش فاطمه(س) به مجلس آنان درآيد. رسول(ص) فرمود: اجازه او با علي است. انّها زوجة عليّ‏بن ابي‏طالب و هي بحکمه از او خواستند تا در نزد علي «عليه السلام» شفاعت کند، رسول(ص) هم شفاعت کرد و بنا شد زهرا(س) به مجلس درآيد.

جبرئيل در دم فرود آمد و با خود لباس و عطر و زيورهاي بهشتي آورد که هيچ‏کس نظيرش را نديده بود. زهرا(س) به مجلس درآمد، و ماه از شرم پنهان شد. همه زنان مجلسي از بهت انگشت بر دهان گرفتند و به وي خيره شدند، زيرلب مي‏گفتند: گويا بدر اين بار در خانه ما به چلّه نشسته. آنگاه در دم همچون سحره فرعون از پا افتادند و در سجده بر زمين بوسه زدند.

جمع زيادي در آن جشن عروسي به برکت حضرت زهرا(س) جشن تشرف به اسلام گرفتند.(1)

پی نوشت ها:                          

1_( بحار/ ج 43/ ص 30 - چشمه در بستر/ ص 234.)

211008