همه ما به نیت اجابت دعا می کنیم و از خدای خویش می خواهیم که ادعیه ما را به اجابت برساند غافل از انگه با اعمال خود باب آن را مسدود می کنیم.
عقیق: ريا به معنى نشاندادن عمل است به مردم به منظور جاهطلبى و خودنمائى و براى اينكه جلب نظر آنها كند و خود را نزد آنها پرهيزگار و متقى جلوه دهد. پيغمبر خدا (ص) فرموده اند: «فرشته عمل بندهئى را بالا مي برد و از آن مسرور است، ولى چون آن عمل را كه بصورت حسنات است بالا برد، خداى عز و جل فرمايد: «آن اعمال را در سجين (ديوان اعمال گنهكاران) گذاريد، زيرا آن بنده اين اعمال را براى من به جا نياورده.» امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: « ريا كار سه نشانه دارد چون مردم را بيند (در عبادت) به نشاط آيد، و هر گاه تنها باشد كسل شود، و دوست دارد كه در هر كارى او را بستايند.» امام صادق (ع) به عباد بن كثير بصرى در مسجد فرمودند: «واى بر تو اى عباد از ريا، بپرهيز كه هر كه براى غير خدا كار كند، خدا او را به كسى كه برايش كار كرده واگذارد.» ایشان همچنین می فرمایند: «اين امر (تشيع و مذهب دارى) خود را براى خدا قرار دهيد نه براى مردم، زيرا هر چه بمنظور خدا باشد، براى خداست (او ميپذيرد و پاداش ميدهد) و هر چه براى مردم است، بسوى خدا بالا نرود (خدا نپذيرد و پاداش ندهد).» و نیز از ایشان است که : «هر گونه ريائى شرك است، هر كه براى مردم كار كند، پاداشش بر عهده مردم است و هر كه براى خدا كار كند، ثوابش بر خداست.» محمد بن عرفه گويد: امام رضا (ع) فرمودند: «واى بر تو اى پسر عرفه، كار كنيد، نه به منظور ريا و به گوش مردم رسيدن، زيرا هر كه براى غير خدا كار كند، خدا او را به كارش واگذارد واى بر تو، كسى عملى نكند جز آنكه خدا عبائى بر او پوشاند (از جنس همان عملش) اگر عملش خوب باشد عباى خوب و اگر بد باشد عباى بد.» امام صادق (ع) می فرمایند: «هر كه به مردم نشان دهد آنچه خدا دوست دارد و به خدا نشان دهد [با خدا مبارزه كند] به آنچه ناپسند دارد، خدا را ملاقات كند در حالى كه او را دشمن داشته باشد.» و نیز از ایشان است که: «هر كه با عمل اندكش، خداى عز و جل را قصد كند، خدا هم بيشتر از آنچه قصد كرده برايش نمايان سازد، و هر كه با عمل بسيار و رنج تن و بيدار خوابى شبش، مردم را قصد كند، خداى عز و جل حتما عملش را در نظر شنوندگان كم جلوه دهد.» رسول خدا (ص) می فرمایند: «زمانى براى مردم پيش آيد كه براى طمع دنيا باطنشان پليد و ظاهرشان زيبا باشد، و از ظاهر خويش ثواب خدا را مقصود نداشته باشند، دينشان ريا باشد و ترس از خدا به آنها آميخته نشده باشد: خدا آنها را مجازاتى همگانى كند، سپس مانند كسى كه غرق مىشود، دعا كنند و خدا مستجاب نكند.» علاوه بر این، امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرمودند: «از خدا چنان بترسيد كه محتاج عذرخواهى نباشيد [كه مقصر نباشيد] و بدون ريا و قصد شهرت براى خدا كار كنيد، زيرا هر كه براى غير خدا كار كند، خدا او را به عملش واگذارد.» حضرت ابى جعفر (ع) فرموده اند: «مردى براى نگهدارى عمل از خود عمل سختتر است»، راوى عرض كرد: نگهدارى عمل چيست؟ فرمودند: «مردى براى خداى يگانه بىشريك بخششى مي كند و خرجى مي نمايد، برايش عمل نهانى نوشته مىشود (كه پذيرفته خداست و ثواب دارد) سپس كارش را به زبان مىآورد و برايش عمل آشكار مي نويسند (كه ثوابش كمتر است) باز هم به زبان مىآورد، تا آن را محو كرده، برايش ريا مىنويسند (كه علاوه بر آنكه ثواب ندارد مستحق عقاب است).»
پی نوشت: برگرفته از أصول الكافي، جلد 3 منبع:قدس 211008