یک کارشناس مباحث مهدویت گفت: ارزش و اعتبار ما در نزد خداوند به اندازه دعایی است که می‌کنیم کسانی که خود را بنده و مخلوق و نیازمند می‌دانند دعا می‌کنند ولی انسان متکبر دعا نمی‌کند.
عقیق: حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا فوادیان با بیان اینکه «دعا و نیایش یک امر فطری است و این مسأله در بین تمام ادیان و مذاهب وجود دارد» اظهار کرد: خداوند انسان را طوری آفریده که فطرتا دوست دارد با یک مبداء متعالی در تماس باشد. خداوند خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید به بندگان بگو که "اگر شما دعا نکنید نزد خدا هیچ اعتباری ندارید"، پس ارزش و اعتبار ما در نزد خداوند به اندازه دعایی است که می‌کنیم. وی گفت: اگر ما به زندگی امام علی (ع)، امام سجاد (ع) و سایر ائمه معصومین (ع) بنگریم می‌بینیم که آن‌ها در عین اینکه یک انسان کامل بودند ولی از همه بیشتر دعا می‌کردند. دعا نشان بندگی و نیاز انسان است و نشان از شناخت بنده نسبت به خدا دارد. انسان موحد چون خدا و خالق را می‌شناسد دعا می‌کند و همه چیز را از خداوند می‌خواهد حتی در روایات اسلامی داریم که نمک غذای خود را هم از خدا بخواهیم. دعا طلب دانی از عالی است یعنی نیازمند از بی نیاز مطلق. وی گفت: در ادبیات دینی ما دعا عبادت کُبراست و حتی ثواب دعا کردن از قرآن خواندن هم بیشتر است و ما به برکت معصومین (ع) دستمان برای دعا کردن از تمام ملت‌ها و ادیان پرتر است. این کارشناس مباحث مهدویت با بیان اینکه «معصومین (ع) به ما گفته‌اند که چه بخوانیم و چگونه بخوانیم» به مناجات خمس عشر به عنوان یک از دعاها اشاره و تصریح کرد: این دعا در هیچ دین و مذهب دیگری موجود نیست. وی ادامه داد: خانم «آنه ماری شیمل» محقق و نویسنده آلمانی که بر روی سنگ قبرش حدیثی از امام علی (ع) نوشته شده می‌گوید همراه من صحیفه سجادیه را دفن کنید چراکه این کتاب سراسر دعاست آن هم دعاهایی پر از معنی و مفهوم. فوادیان گفت: وقتی برای شیخ شلتوت یک نسخه از صحیفه سجادیه را می‌فرستند او می‌گوید من دیر با این کتاب پر معنی آشنا شدم چراکه این کتاب دون کلام خالق و فوق کلام مخلوق است. در دعای کمیل ما می‌خوانیم «الهی و ربِّی مَن لی غَیرُک» و این دعای پر معنی در هیچ کجای دیگر وجود ندارد. ما به برکت اهل بیت (ع) می‌دانیم که چگونه باید با خداوند صحبت کنیم و باید قدر این فرهنگ دعا و دین را بدانیم. فوادیان در ادامه با بیان اینکه «دعا یعنی خواستن انسان از معبود و این خواستن شرایط و مقدماتی دارد» عنوان کرد: یکی از مقدمات دعا این است که لقمه حلال باشد، خوردن لقمه حرام سبب عدم اجابت دعا می‌شود. حاج آقا قرآئتی در این رابطه تعبیری دارند که می‌گویند ما اگر در ماشین به جای بنزین آب بریزیم ماشین روشن نمی‌شود. در دعا نیز باید خیر بخواهیم و اول و آخر دعا را باید صلوات بفرستیم. وی در ادامه با بیان اینکه «اگر گاهی دعاهای انسان اجابت نمی‌شود به این دلیل است که شرایط آن مهیا نیست» گفت: گاهی دعاهایی که انسان‌ها می‌کنند به صلاحشان نیست که اجابت شود. ما در احادیث دینی داریم که خداوند در قیامت به بندگانی که برخی از دعاهای آن‌ها در این دنیا به اجابت نرسیده است درجاتی می‌دهد و آن‌ها با خود می‌گویند که ای کاش هیچ یک از دعاهای ما به اجابت نمی‌رسید. دعا، خواستن از معبود است. در دعا انسان، خداوند را رزاق و خود را نیازمند می‌داند و همین رفتار می‌تواند سبب تلطیف روح بنده شود.