ایمان آورندگان به خدا که شناخت اولیای خدا نصیبشان شده، دلهایشان با یاد حسین علیه السلام خاشع می گردد و بر آن حضرت گریه می کنند؛ چراکه گریه بر آن حضرت نشان از خشوع در برابر خداست. همانطور که هرکه با حسین علیه السلام دوستی ورزد با خدا دوستی ورزیده است و هر آنکه با آن حضرت دشمنی کند، با خدا دشمنی کرده است و کسی که دلش با یاد حسین علیه السلام خاشع و ترسان گردد، بی گمان دلش به یاد خدا خاشع گشته است.

* منشأ درونی خشوع و گریستن بر حسین علیه السلام

از جمله دلایل گریه شیعیان بر حسین علیه السلام پیوند ذاتی و هم پیکری با حسین علیه السلام است؛ چراکه امام صادق علیه السلام می فرمایند: «شیعه ما از ماست و از باقیمانده گِل ما آفریده شده و با نور ولایت ما در آمیخته است و به ولایت ما خشنود است و ما نیز به پیروی او خرسندیم؛ مصیبت های ما آنان را نیز فرا می گیرد و به مصیبت های ما می گریند و به غم های ما غمگین می گردند و... » (منتخب طریحی: 268 و 269).

دلیل دیگر، حقوق اسلامی است که بر گردن ماست. حسین علیه السلام خود را برای دین فدا نمود و این شهادت و مظلومیت در برهه ای از تاریخ که اسلام در حال نابودی بود، مسلمانان را بیدار کرد. پس باید برای ادای حق آن حضرت بسیار بگرییم و هر که بر آن حضرت نگرید حق آن حضرت را ادا ننموده و پیمان شکنی کرده است.

حسین علیه السلام انسانی بزرگوار و بزرگ مقام  بود که حرمتش را شکستند و جامه اش را دریدند و خانواده اش را آنچان شهر به شهر به اسارت بردند که برخی طمع کردند که دختران پیامبر را به کنیزی گیرند.

دلیل دیگر این است که اگر انسان نیک صفتی مورد اهانت قرار گیرد دل ها به درد می آید و اگر به صفات و ویژگی های حسین علیه السلام بنگریم و در کنار آن به مصیبت های آن حضرت نظاره کنیم، این تطابق انسان را اندوهگین می سازد و اشک از دیدگان او فرو می ریزد.

* منشأهای بیرونی گریستن بر حسین علیه السلام

بر اساس روایات فراوان، دیدن شبح و سایه حسین علیه السلام در عالم اشباح و فراتر از آن در عالم قدس، باعث گریه انسان می شود. شنیدن و به زبان آوردن نام حسین علیه السلام، نگریستن بر ایشان، نگریستن به مرقد مطهر این امام همام، در آغوش گرفتن و بوسیدن حسین علیه السلام، فرا رسیدن ماه محرم، وارد شدن بر شهادتگاه سید الشهدا و شنیدن نام آن مکان، نوشیدن آب گوارا، بوییدن تربت کربلا و شنیدن مصیبت های ایشان موجب گریستن انسان بر این امام همام می گردد.

* سوگواری بر حسین علیه السلام از تولد تا شهادت

نخستین مجلس عزای این امام همام در شب تولد ایشان بود که بر فراز آسمان ها و در کنار سدره المنتهی بود که بیان کننده مصیبت های حسین علیه السلام خود خدا بود و شنوندگان این مجلس جبرئیل و هزار گروه از فرشتگان بودند که هر گروه، هزار هزار فرشته بودند. تا قبل از شهادت این امام همام نیز چندین مجلس عزاداری و سوگواری امام حسین علیه السلام برگزار شده بود.

* ویژگی های مجالس گریه بر حسین علیه السلام

بر اساس روایات مستند، حضور درمجالس عزاداری امام حسین علیه السلام موجب زنده شدن دل و تسبیح الهی است، مجلسی که مورد توجه امام حسین علیه السلام است و خداوند آن را دوست می دارد، محل آمد و شد فرشتگان است، مجلسی که مانند حرم حسینی است محل عروج گریه کنندگان است.

پی نوشت:

شرح خصائص الحسینیه

منبع:حوزه