عقیق:حجت الاسلام رضا دهقانی نژاد، با اشاره به اینکه امام حسين«سلاماللهعليه» از امتيازهايي برخوردار هستند که هیچکس، حتّی سایر حضرات معصومین«سلاماللهعليهم»، از آن امتیازات برخوردار نیستند و هرکدام از این امتیازت و فضائل، به دنيا و آنچه در آن است، ارزش دارد اظهار داشت: يکي از امتيازهای مهم امام حسین«سلاماللهعليه»، شور و حرارت محبّت ایشان است که در قلوب همۀ مردم قرار دارد که پیامبر اکرم«صلّی الله علیه و آله و سلّم» در این زمینه فرمودند «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا» شهادت امام حسين«سلاماللهعليه» عشق و شوری در دل مردم ايجاد کرده که فراموش شدني نيست و نکتۀ مهم اينکه این عشق و شور و حرارت، در بهشت نیز همراه انسانها خواهد بود.*شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع)وی در خصوص فوائد و برکات عزاداری برای سید الشهدا(علیه السّلام) اظهار داشت: گریه و عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) دارای شش اثر است که آمرزش گناهان، ثواب فراوان، دستیابی به حسن عاقبت،سرمشق گرفتن از درسهای اخلاقی عاشورا، ابقاي اسلام و احياي تشيّع و استجابت دعا از جمله آن است.معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه اوّلين نتیجه عزاداري، آمرزش گناهان است گفت: طبق روایات، اگر کسی وارد جلسه عزای امام حسین «سلاماللهعليه»شود و عزاداری کند، گناهان او آمرزیده میشود، چنانکه از پیامبر(صلّياللهعليهوآلهوسلّم) و ائمّه طاهرین(سلاماللهعليهم) رواياتی در اهميّت عزاداري و اينکه گریه بر مصائب اهل بیت(سلاماللهعليهم) بهشت را واجب ميگرداند، وارد شده است.وی ادامه داد: در روايات معصومين«سلاماللهعليهم» براي عزاداري و زيارت امام حسين«سلاماللهعليه»، ثواب حج و عمره بيان شده است و حتّي در روايات آمده است این کار افضل از همه اعمال است. و ثواب عزاداری و زیارت ابی عبدالله الحسین«سلاماللهعليه» مانند آن است که خداي سبحان را در عرش زیارت کند، بر این اساس، ثواب زیارت امام حسین«سلاماللهعليه»، از دور یا نزدیک، مانند آن است که اگر پروردگار متعال عرشی داشت و شما میتوانستید خدا را زیارت کنید، از چنان ثوابي بهرهمند ميشديد.*آمرزش گناهان با گریه برای مظلومیت امام حسین(ع)حجت الاسلام دهقانی نژاد با بیان اینکه اگر کسی برای عزاداری امام حسین«سلاماللهعليه» وارد جلسه عزا شد و توبه کرد و از گناهان خود پشیمان شد، گناه او هرچه بزرگ و فراوان باشد، آمرزيده ميشود افزود: برقراری رابطه عاطفی و رابطه عملی با امام حسین«سلاماللهعليه»، نوعی توبه به شمار می رود و طبق تصریح قرآن کريم، گناه هرچه بزرگ و فراوان باشد، با توبه، آمرزيده ميشود آنجا که آمده است «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ»(53 زمر) بنابراین توبه حقیقی، عبارت از سرافکندگی در محضر حقتعالی و خجالتزدگی از اهل بیت«سلاماللهعليهم» است که ناظر بر اعمال انسان هستند، چنین توبهای ثوابی بیشتر از حجّ و عمره و حتی بیش از زیارت ابی عبدالله الحسین«سلاماللهعليه» دارد و در تعالیم دینی بسيار حائز اهميّت است. لذا اینکه در روایات میخوانیم گریه برای مظلومیّت امام حسین«سلاماللهعليه» موجب آمرزش گناهان است، به این معناست که اگر کسی عزاداری کند، به شرط آنکه به اندازه عشق به امام حسین«سلاماللهعليه»، رابطه عاطفی و عملی با آن حضرت پیدا کند، بالاترین ثوابها را ميبرد و پروردگار عالم به خاطر این عزاداری، گناهان او را ميآمرزد.حجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درسهای اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری بايد توجّه شود که امام حسین«سلاماللهعليه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ايشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداریها ميفهميم که امام حسین«سلاماللهعليه» به خاطر دین، همه هستي خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نيز بايد درباره دين، از هيچ کوششي دريغ نکنيم و در رابطه با ديگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلاماللهعليه» برای احياي تشیّع، تلاش کردند، ما نيز بايد با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتي اينگونه رفتار کرديم، مسلّماً ثواب اين عزاداري بالاترينِ ثوابهاست.*عزاداری عامل بقای اسلام و احیا تشیع استمعاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه فایده ششم عزاداری، که از فوايد قبلي بالاتر و ارزشمندتر است، این است که عزاداری، عامل بقای اسلام و احیای تشیّع است تصریح کرد: امام حسین«سلاماللهعليه» براي احياي اسلام و تشيّع به کربلا آمدند. در آن زمان، اسلام در خطر و تشیع در حال نابودي بود و شيعيان نميتوانستند ابراز عقيده کنند، امّا شهادت امام حسین«سلاماللهعليه» ورق را برگرداند؛ اسلام باقي ماند و تشيّع زنده شد. در واقع، زحمات رسالت پیامبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» در تبليغ اسلام و معرفي تشيّع که پس از جريان نامبارک سقیفه بنی ساعده، در حال از بين رفتن بود، زنده شد. در آن دوران، حتّي اميرالمؤمنين«سلاماللهعليه» چه قبل از خلافت و چه بعد از آن، به شدّت در تنگنا بودند. پس از ايشان نیز امام مجتبي«سلاماللهعليه» تنها بودند و بدین سبب مجبور به صلح با معاويه شدند. امام حسين«سلاماللهعليه» تا زمان مرگ معاويه، به صلح برادر خویش پايبند بودند. امّا پس از آن و با روي کار آمدن يزيد که عهدشکنی آشکاری بود، اقدام به قيام کردند، زيرا ميدانستند با وجود يزيد، بايد فاتحه اسلام را خواند، لذا فرمودند: اگر کسی مثل یزید حاکم باشد، اسلام نابود ميشود: «عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيد»وی ادامه داد: لذا امام حسین(علیه السّلام)قیام کردند و طبق گواهی تاریخ، پس از شهادت ایشان، طولی نکشید که ریشه بنیامیّه خشکید و اسلام باقی ماند، از این جهت، تردیدی وجود ندارد که بقای اسلام و احیای تشيّع مرهون شهادت امام حسين«سلاماللهعليه» است. امّا آن شهادت و آثار عظیم آن سزاوار نبود که در کربلا تمام شود. آن امام بزرگوار نیز توجّه داشتند که موج کربلا بايد در جهان اسلام سراسري شود؛ لذا خاندان و فرزندان را نيز به همراه خود بردند. در آستانه مسافرت، محمد بن حنفيّه گفت: اگر شما براي شهادت ميرويد، چرا زنان و کودکان را ميبريد؟ فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا»یعنی اینها ادامه دهنده رسالتی هستند که با شهادت آغاز میشود. بر این اساس، پس از عاشورا، و شهادت امام، نوبت به حضرت زینب«سلاماللهعليها» و اهل بیت امام حسین«سلاماللهعليه» رسيد که با اسارت خود، موج شهادت امام«سلاماللهعليه» و وقايع کربلا را سراسري کنند.*شهادت، اسارت و عزاداری در یک راستا هستندحجت الاسلام رضا دهقانی نژاد با بیان اینکه اسارت اين خانواده، موجي در عالم اسلام ايجاد کرد گفت: پس از اسارت نيز با عزاداري، به خصوص توسّط ساير ائمّه معصومين«سلاماللهعليهم» موج شهادت، عالمگير شد. در واقع، حرکت حسيني، ابتدا با اسارت خاندان رسول خدا«صلیاللهعلیهوآلهوسلّم» و سپس با عزاداري شیعیان، جاودان و سراسري شد و هميشه باقی خواهد ماند. از این رو ميتوان گفت: شهادت، اسارت و عزاداري در يک راستا هستند. به عبارت دیگر، استمرار عزاداری، تا روز قیامت، سبب و عامل بقای اسلام و احياي تشیّع است. وی با بیان اینکه اگر ثواب آن از حج و عمره بالاتر باشد، تعجّب ندارد خاطرنشان کرد: تأکيد مکرّر تعالیم دینی بر عزاداري نیز به خاطر نقش مؤثر آن بر بقای تشيّع است. در روايات ميخوانيم کسانی که به عزاداری اهمیت میدهند، مانند اصحاب اباعبدالله در روز عاشورا هستند. امام حسین«سلاماللهعليه» به اصحاب خود فرمودند: مثل شما نیامده و نخواهد آمد. حال اگر کسي در اين مجالس شرکت کند، مثل اصحاب امام حسین«سلاماللهعليه» میشود. مثلاً عزاداران میتوانند با شرکت در عزاداری، حالت توبه و انابه پیدا کنند و مثل حرّ، فايده اوّل، یعنی آمرزش گناهان را ببرند. سابقه عزاداری بر سید الشهداوی در بخش دیگر صحبت های خود در خصوص سابقه عزاداري توسط اهلبيت(ع) گفت: ائمه طاهرین«سلاماللهعليهم» علاوه بر اصرار و پافشاری بر برگزاری عزاداری، خود نیز به ذکر مصیبت میپرداختند. مثلاً امام صادق«سلاماللهعليه» روضه میخواندند، اما معمولاً غير مستقيم بود؛ در فرصتها گریه میکردند و عطش یا سایر مصائب کربلا را یادآوری میفرمودند. امام سجّاد«سلاماللهعليه» وقتي آب و غذا ميديدند، گريه ميکردند و ميفرمودند: ابا عبدالله را گرسنه و تشنه کشتند.[10] ائمّه طاهرين«سلاماللهعليهم» در جلسات عزاداري نيز به شدّت گريه ميکردند و مدّاح هرچه سعي ميکرد روضه را تمام کند، آنها با اصرار ميفرمودند باز هم ادامه بده. پیامبر «صلّياللهعليهوآلهوسلّم» نيز خود برای امام حسين«سلاماللهعليه» گريه ميکردند و روضه ميخواندند. آن حضرت وقتي امام حسين«سلاماللهعليه» را ميديدند، او را روي دامن خود مينشاندند، گلوي او را ميبوسيدند و برخي از اوقات، روضه آن حضرت را ميخواندند که چگونه کشته ميشود.[12] امیرالمؤمنین، حضرت زهرا و ائمّه اطهار«سلاماللهعليهم» چنين روشي داشتهاند.ثواب حیرت انگیز برای گریه بر اباعبدالله الحسین و فلسفه این پاداشمعاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد در بخش دیگر صحبت های خود با اشاره به اینکه در روايات معتبر، ثوابهاي فراوان و حيرتانگيزي برای گریه بر امام حسین«سلاماللهعليه» بیان شده است، امّا برخی از افراد چون نمیتوانند وجود این همه ثواب برای عزاداری را درک کنند، دست به انکار آن میزنند! گفت: علامۀ مجلسي «رضواناللهتعاليعليه» نقل ميکنند که در جلسهاي در حضور علما، بحث از ثواب عزاداري امام حسین«سلاماللهعليه» شد و از جملۀ روایات، این روایت بود که ثواب عزاداري براي امام حسين«سلاماللهعليه»، از شهادت و از حج و عمره نیز بالاتر است. يکی از افراد ساده لوح در مجلس، منکر این قضیه شد و آن را رد کرد. شب هنگام، آن شخص در خواب ديد که قيامت شده است و او فوقالعاده تشنه است. وقتی چشمش به حوض کوثر افتاد، بر لب حوض کوثر رفت و ديد که پیامبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا«صلوات اللهعليهم»، به صورت سياه پوش، مواظب حوض کوثر هستند. او به نزد آنان رفت و از حضرت زهرا«سلاماللهعليها» درخواست آب کرد، امّا وجود اقدس حضرت زهرا«سلاماللهعليها» فرمودند: تو کسي هستي که منکر عزاداري پسرم شدي و آب به تو نميدهم. علامه مجلسي ميفرمايد: این شخص وقتی از خواب بيدار شد، متوجّه اشتباه خود شد و لذا در جلسۀ بعد، خواب خود را نقل کرد بنابراین همانگونه که حضرت امام خميني«قدّسسرّه» در جملۀ شيريني ميفرمودند: اگر از نظر عرفان چيزهايي عرفاي بزرگ اسلام نقل کردند، اگر تو اهل آن نيستي، لاأقل منکر نشو، اگر کسي درک بعضي از مطالب موثق و مستند که از سوي بزرگان دين نقل ميشود را نداشت، لااقل نبايد منکر آن مطالب شود.حجت الاسلام دهقانی نژاد در خصوص فلسفه پاداش های حیرت آور عزاداری عنوان کرد: در روایات فراوانی ثواب های محیّرالعقولی برای عزاداری امام حسین«سلاماللهعليه» وضع شده است. مثلاً فرموده اند:«و من بكى أو أبكى واحدا فله الجنة و من تباكى فله الجنة» یعنی اینکه آن که ميگرياند و کسي که گريه ميکند و آن که دل ندارد، اما خودش را شبيه گريه کنندگان درميآورد، آنگاه آن جلسه بهشت ميشود و بهشت براي اينها واجب ميشود، بنابراین وضع ثواب های شگفت آور برای برگزاری یا شرکت در جلسات عزاداری، به این خاطر است که این جلسات، منجر به زنده ماندن دین و معارف اسلامی در قلوب و اذهان مردم است و خداوند متعال دوست دارد جلسات عزاداری همیشه پابرجا باشد، از این جهت و به جهت تشویق و ترغیب مسلمین و مومنین به برگزاری پر رونق و با شکوه مجالس عزاداری، چنین ثواب هایی برای آن وضع فرموده است.حالات بزرگان در عزاداری های امام حسین(ع)وی در خصوص بخش دیگر سخنان خود در رابطه با حالات بزرگان در سوگ سیدالشهدا تاکید کرد: غم مصیبت سیدالشهدا(ع) را بايد در نگاه عالمان وارسته خواند و شيوه ماتم را بايد از سيره آنان آموخت. اين سطرها راوي ارادت اين بزرگان به اباعبدالله الحسین(ع) است برای مثال امام صادق (ع) به فضيلبن يسار فرمودند: آيا مجلس عزا به پا ميكنيد و براي يكديگر حديث ميگوييد؟ عرض كرد: بلي، فدايت شوم. امام فرمودند: اينگونه مجالس را دوست دارم. پس امر ما را زنده بداريد كه هر كس امر ما را زنده كند مورد رحمت خدا خواهد بود. و یا آيتالله قاضي در این زمینه می گفت: در مستحبات عزاداري و زيارت سیدالشهدا مسامحه ننماييد و روضه هفتگي و لو دو سهنفره باشد، اسباب گشايش امور است... و اگر هفتگي ممكن نشد، دهه اول محرم ترك نشود.وی ادامه داد: آيتالله شيخ عبدالله مامقاني می گفت: تا جايي كه لقمه ناني از گلويتان پايين ميرود، روضهخواني در منزل را ترك نكنيد! و مرحوم آیتاللهالعظمی محمدعلي اراكي درباره آيتالله آقا نورالدين اراكي(عراقي) می گفت: «من به چشم خود ديدم، در دهه عاشورا، در مجلس روضهخواني كه در منزل معظمله از اول طلوع آفتاب شروع ميشد و تا ظهر ادامه داشت و منبريها بلاحساب ميآمدند و مردم زيادي از غريبه و آشنا، از اهل اراك و جاهاي ديگر جمع ميشدند، ايشان از اول روضه چندين دستمال جلوي خودش ميگذاشت و دستمالها را از گريه خيس ميكرد، از اول روضه گريه ميكرد تا آخر، من نميدانم چه گريهاي بود كه تمامي نداشت. روز عاشورا كه ميشد، معركه بود، بكاء بود به تمام معنا.»مانند پسر از دست داده.*در ایام محرم دست از برخی از لذایذ برداریدمعاون تهذیب حوزه علمیه افزود: آيتالله ميرزا جواد ملكي تبريزي می گفت: «سزاوار است حال دوستان آلمحمد در دهه اول محرم تغيير نموده و در دل و سيماي خود آثار اندوه و درد اين مصيبتهاي بزرگ را آشكار نمايند. بايد مقداري از لذايذ زندگي را كه از خوردن و نوشيدن و حتي خوابيدن به دست ميآيد ترك نموده و مانند كسي باشند كه پدر يا فرزند خود را از دست داده است. نبايد احترام ناموس بزرگ خدا و احترام پيامبر(ص) و امام(ع)، كمتر از احترام خود و نزديكانش باشد. اگر كسي نتواند در تمام دهه محرم اين كار را انجام دهد حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب يازدهم دست از برخي لذايذ بردارد. [مثلاً نان خالي بخورد يا آب كمتر بنوشد و خود را به یاد آن روزهاي سخت اهلبيت، بهسختی اندازد.]» و مرحوم آیتاللهالعظمی مرعشي نجفي ماههاي محرم و صفر هر سال را لباس سياه ميپوشيدند و در وصيتنامه خود نوشتهاند: لباس سياهي كه در ماههاي محرم و صفر ميپوشيدم جهت حزن و اندوه در مصيبتهاي آل رسول اكرم(ص) با من دفن شود [تا وسيله شفاعت ايشان در روز قيامت باشد] سفارش ميكنم دستمالي را كه اشكهاي زيادي در رثاي جدم حسين مظلوم و اهلبيت مكرم او (عليهمالسلام) ريخته و صورت خود را با آن پاك ميكردم بر روي سينهام در كفنم بگذارند.وی گفت : آيتالله مجتهدي تهراني معتقد بود علت موفقيت من، همين مجالس توسل و روضهخواني و سينهزني در كنار درسهاي طلبگي است. از زماني كه طلبه بودم، پنجشنبهها در منزلمان روضه برقرار ميكردم. وقتي هم كه به قم رفتيم، مجلس روضهمان در قم برپا بود. وقتي هم نزد استادمان حاج شيخ علياكبر برهان در مسجد لرزاده تهران بوديم، ايشان هفتهاي یک شب، سينهزني ميكردند و ميفرمودند: من هر چه دارم از همان روضهها و سينهزنيهايي است كه براي اهلبيت گرفتهام.(مرحوم مجتهدي در مجالس روضهخواني چاي بازمانده در استكان را كه ديگري خورده بود، بهعنوان تبرك ميخورد.) و آيتالله بهجت می گفت: بكاء بر مصائب اهلبيت(عليهمالسلام) و بهخصوص حضرت سیدالشهدا(ع) شايد از آن قبيل مستحباتي باشد كه افضل از آن نيست. بنده خيال ميكنم، فضيلت بكاء بر سیدالشهدا(ع) بالاتر از نماز شب است.*با همین گریه ها قدرت 2500ساله را از بین بردیممعاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد تصریح کرد: امام خميني در خصوص اهمیت گریه بر امام حسین می فرمود: ما تا ابد هم اگر براي سیدالشهدا(ع) گريه كنيم، براي سیدالشهدا نفعي ندارد، براي ما نفع دارد. ما يك ملتي هستيم كه با همين گريهها يك قدرت 2500 ساله را از بين برديم. آنها از همين گريهها ميترسند، براي اينكه گريه بر مظلوم، فرياد در مقابل ظالم است. با اين هياهو و با اين گريه، با اين نوحهخواني، با اين شعرخواني، با اين نثرخواني، ما ميخواهيم مكتب را حفظ كنيم، چنانكه تا حالا حفظ شده. و وقتی از علامه طباطبايي ميپرسند: چگونه طبق فرمايش امام صادق(ع) يك قطره اشك عزادار، آتش جهنم را خاموش ميكند؟ ميفرمايند: چه مانعي دارد كه قطره اشكي با اذن و خواست خدا، آتش جهنم را خاموش گرداند؟ درواقع قطره اشك نظير توبه است كه باعث آمرزش گناه و محو آثار و از بين بردن عذاب ميشود و نيز در نقطه مقابل آن كفر، باعث حبط و نابودي حسنات و نعمتهاي بهشتي و سبب افروختن آتش ميگردد. و در جای دیگر نقل شده است؛ يكبار، شخصي محضر علامه رسيده بود، اما ايشان را نميشناخت و بههمين سبب، سخنان ناپسندي گفته بود. وقتي فهميد شخصي، كه روبهروي او نشسته علامه طباطبايي است، اظهار شرمندگي و عذرخواهي كرد و به ايشان گفت: من گمان نميكردم كه شما حضرت علامه طباطبايي باشيد و از ظاهرتان اينگونه تصور كردم كه يك روضهخوان هستيد. علامه فرمود: «ای کاش بنده يك مرثيهخوان حضرت سیدالشهدا(ع) بودم، همه سالهايي كه سرگرم درس و بحث بودهام با يك مرثيهخواني امام حسين برابري نميكند.»وی گفت: آيتالله قاضي در مجلس روضه بسيار مؤدب و با احترام مينشست و در پايان مراسم، كفش حاضران را رديف كرده، آماده پوشيدن مينمود و چهبسا آنها را گردگيري ميكرد و ميفرمودند: من كفش حاضران در مجلس روضه اباعبدالله را تميز ميكنم تا ملائك حاضر در اين مجلس گواهي دهند به آنچه در باطن من ميگذرد كه جز خداي متعال، كسي از آن اطلاع ندارد. و آيتالله بهجت درباره روضه هفتگي استادشان ميگفتند: مرحوم غروي در اين روضه، مقيد بود كه خود پاي سماور بنشيند و خود او همه كفشها را جفت كند.و در خصوص حالت آيتالله سید عبدالکریم كشميري در روز عاشورا گفت: ایشان در روز عاشورا بسیار مضطرب و بيقرار بود؛ با حالت خاص از خانه با پاي برهنه و گِل بر سر ماليده بيرون ميآمد، اگر كسي روضه ميخواند اشك ميريخت و منقلب بود و آرام و قرار نداشت. ميرفت كنار حرم حضرت معصومه(س) كنار دستههاي عزاداري و تا آخر شب همانجا كنار حرم به گنبد نگاه ميكرد و در حال خود بود و اشك ميريخت.لزوم سرمشق گرفتن از درسهای اخلاقی عاشوراحجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درسهای اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری بايد توجّه شود که امام حسین«سلاماللهعليه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ايشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداریها ميفهميم که امام حسین«سلاماللهعليه» به خاطر دین، همه هستي خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نيز بايد درباره دين، از هيچ کوششي دريغ نکنيم و در رابطه با ديگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلاماللهعليه» برای احياي تشیّع، تلاش کردند، ما نيز بايد با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتي اينگونه رفتار کرديم، مسلّماً ثواب اين عزاداري بالاترينِ ثوابهاست.*از بدعت و نوآوری کاذب در عزاداری ها جلوگیری شودوی در بخش پایانی صحبت های خود با بیان اینکه متاسفانه برخی بجای نوع عزاداری به فکر نوع پذیرایی هستند! اذعان داشت: در زمان گذشته، جلسات روضه و عزاداری رونق بیشتر و بهتری داشت. ولی متأسّفانه امروز برخی از افراد، بیشتر به فکر نوع پذیرایی در آن مجلس هستند تا نوع عزاداری! لذا بسیار شایسته است که توجّه بیشتری به عزاداریها شود و ضمن دوری از بدعتها و نوآوریهای کاذب در این جلسات، خود را سوگوار حقیقی امام حسین«سلاماللهعليه» قرار دهید.وی با تاکید بر لزوم برگزاری عزاداري به شيوه سنّتي گفت: در طول تاريخ، زحمات فراواني کشيده شده تا تشيّع به دست ما برسد و ما بايد مواظب باشيم با رفتار خود، به تشيّع ضربه نزنيم و مطلبی که نیاز به توجه جدی، به خصوص از سوی روحانيّت و جوانان دارد، این است که باید در عزاداری سوژه و بهانه به دست معاندان تشیّع ندهند. عزاداري باید به روش سنّتي که ائمه طاهرین«سلاماللهعليهم» داشتند و در زمان ما مراجع و علما و بزرگان دارند، برگزار شود و برگزارکنندگان جلسات باید از افراط و تفريط بپرهيزند و برای رسانههای بیگانه سوژه تهیه نکنند زیرا اصل عزاداری با سخنرانی، ذکر مصیبت، گریه کردن، سینه زدن و آنچه عرف مردم به آن عزاداري ميگويند، حتماً بايد باشد، امّا افراط و تندی که هميشه بد بوده و در زمان ما بدتر است، نبايد باشد.منبع:حوزه