یا اباعبدا...(ع)! به مادر باب الحوائج بفرمایید تمام عشاق شهر برای عرض ارادت دویده اند تا کوچکترین شهید کربلا را با ناله های خش دار زیارت کنند.
عقیق:سربازان کوچکت با سربندهای سبز و سرخ آمده اند، شش ماهه هایی که نام همه شان علی اصغر است. سیاه محرم پوشیده اند تا شیرخوارگانشان را در مکتب شریعت حسین(ع)، آب بنوشانند و به یاد مظلومیت نوزاد کربلا، اشک بریزند. ای پدر کودکان دین! علی اصغرهای معصوم آمده اند دست به دامان حضرتشان شوند... آمده اند برای پا دررکابی... با مادرانی که معنای تشنگی و تیر سه شعبه را می دانند و حال پریشان رباب را... ببینید آقاجان! شهر پُر از اشک شده است و هر خیابان و کوی و گذر و محفلی عاشورا و عشق را زیر لب زمزمه می کند و طفلان، حسین حسین های غَرّا سر داده اند. به مادر باب الحوائج بفرمایید این همه مادر برای عرض دوستی و دلداری به جانب مسجد روان شده اند. بفرمایید تمام نوزادان شهر، علی اصغرهای بنی هاشمند و سالهاست که همه قنداقه ها با نام شهید شش ماهه عاشورا، شیر می نوشند. به رباب بفرمایید شهر پُر از عاشقانی است که هر روز در گوش نوزادانشان زیارت عاشورا می خوانند و دل، در ظهری جا گذاشته اند که خون فرزند حسین(ع)، دیگر از آسمان به زمین بازنگشته است...