عقیق:در آستانه فرارسیدن ایام سوگواری و عزاداری حضرت اباعدالله الحسین(علیه السلام)، لزوم واکاوی چیستی فلسفۀ برپایی مراسم عزا در مصائب حضرت سید الشهدا(علیه السلام) بیش از پیش احساس می گردد، از این رو در این نگاشته مهمترین مولّفه های کلیدی در این مسأله با بهرهگیری از اندیشه های ارزشمند حضرت آیت الله مکارم شیرازی به مخاطبان ارائه می گردد.تأکید روایات در برپایی مجلس عزاداری امام حسین(علیه السلام)به يقين تأكيد و توصيهاى كه در روايات نسبت به برپا نمودن مجالس عزا و گريه بر مصائب امام حسين عليه السلام وارد شده است، نسبت به هيچ يك از امامان معصوم عليهم السلام حتّى وجود مقدّس پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله وارد نشده است. گويا در اين مسئله سرّى نهفته است كه ائمّه اطهار عليهم السلام اين همه آن را مورد تأكيد و سفارش قرار دادهاند.[1]حفظ مكتب اهل بيت عليهم السلامدر تبیین چیستی تأکیدات بی شائبۀ ائمۀ معصومین(علیهم السلام) به لزوم برپایی عزاداری امام حسین (علیه السلام) باید گفت؛ به اعتراف دوست و دشمن، مجالس عزاى امام حسين عليه السلام عامل فوق العاده نيرومندى براى بيدارى مردم است و راه و رسمى است كه آن حضرت آن را به پيروان خود آموخته تا ضامن تداوم و بقاى اسلام باشد.[2]هم چنین اهمّيّت برپايى اين مجالس و رمز تأكيد ائمّه اطهار عليهم السلام بر حفظ آن، آنگاه روشنتر مىشود كه ملاحظه كنيم شيعيان در عصر صدور اين روايات به شدّت در انزوا به سر مىبردند و تحت فشارهاى گوناگون حكومت امويان و عبّاسيان چنان گرفتار بودند كه قدرت بر انجام كوچكترين فعّاليّت و حركت سياسى واجتماعى نداشتند و چيزى نمانده بود كه به كلّى منقرض شوند ولى مجالس عزاى امام حسين عليه السلام آنان را نجات داد و در پناه آن، تشكّل و انسجام تازهاى يافتند و به صورت قدرتى چشمگير در صحنه جامعه اسلامى ظاهر شده و باقى ماندند.[3]به همين دليل، برپايى اين مجالس در روايات به عنوان «احياى امر اهلبيت عليهم السلام»تعبير شده است. امام صادق عليه السلام در مورد اين گونه مجالس فرمودند:«إِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ أُحِبُّها فَأَحْيُوا أمْرَنا؛ اين گونه مجالس (شما) را دوست دارم، از اين طريق مكتب ما را زنده بداريد!».[4]،[5]وحدت امت اسلامیبی شک تأكيد ائمّه اطهار عليهم السلام به ضرورت برگزارى مراسم عزادارى حسينى عليه السلام، بر مبنای«وحدت مردم» استوار میباشد، به گونهاى كه امروزه در ايّام شهادتش ميليونها انسان با اختلاف طبقات و نژاد و مذهب در هر كوى و برزن به عزادارى آن حضرت بپاخاسته و گرد بيرق حسينى اجتماع مىكنند.هر ملّتى براى بقا و موفّقيّت خويش محتاج به عامل وحدت و اجتماع است. بدون شك بهترين عامل وحدت پيروان اهل بيت عليهم السلام كه با كمترين زحمت و كمترين هزينه مىتواند تودههاى ميليونى را حول يك محور جمع كند، همين مراسم عزادارى حسينى است.[6]احیاء اهداف امام حسین(علیه السلام)در ظلم ستیزیبدیهی است از جمله اهداف و عوامل برپایی عزادارى، زنده نگهداشتن تاريخ امام حسين عليه السلام و هدف او، يعنى مبارزه با ظلم و ذلّت است، لذا بايد عزادارى به گونه ای محقق گردد كه همگان را به اهداف آن پيشواى بزرگ آشنا سازد که عزادارى، حمايت از مكتب امام حسين عليه السلام در ظلم ستيزى و اعلام برائت و بيزارى از ظالمان از جمله شاخصه های وجودی برپایی مراسم سوگواری امام حسین(علیه السلام) است.پیوند عاطفه و بصیرت؛ مقوّم مقولۀ استکبار ستیزیباید اذعان نمود برپایی مراسم سوگواری و عزاداری بر مبنای گريه بيانگر عواطف و عشق به بنيانگذار اين مكتب است كه درس شجاعت و ايمان و ظلم ستيزى را به ما آموخت. مگر مىشود رابطه عميقِ عاطفى باشد، و قطرههاى اشك در مصائب آنها جارى نشود، لذا گريهها بهخاطر ظلمهايى است كه دشمنان بر آنها روا داشتند و در واقع اعلان جنگ با دشمنان ايشان، و به تعبير ديگر با ظالمان و ستمگران دنياست. علاوه بر اين، صحنههاى كربلا چنان بوده است كه هر كس كمترين عاطفه اى داشته باشد، با شنيدن آن متأثر مىشود اين همان رابطه و پيوند عاطفى است.[7]سخن آخراصل عزادارى كه باعث بيدارى و آگاهى امّت اسلامى و داراى جنبه ظلم ستيزى است در واقع مكتبى براى پرورش صفات برجسته انسانى است، از این رو باید گفت عاشورا يك «حادثه» نیست بلكه يك «جريان تاريخى» است. جريان مبارزه حق و باطل، عدالت و ظلم به نحوی و اين مبارزه در همه اعصار و قرون ادامه دارد و عاشوراى حسينى درس لازم را براى پيروزى حق بر باطل به طرفداران حق مىدهد و شعار«هيهات منا الذّله» بيانگر اين جهاد پرارزش است و ما از اين درس در طول تاريخ استفاده فراوان بردهايم.[8]پی نوشت:معاونت تحریریه خبر پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی [1] عاشورا ريشهها، انگيزهها، رويدادها، پيامدها ؛ ص66.[2] عاشورا ريشهها، انگيزهها، رويدادها، پيامدها، ص: 70.[3] همان.[4] وسائل الشيعة، ج 10، ص 391- 392، ح 2.[5] عاشورا ريشهها، انگيزهها، رويدادها، پيامدها، ص: 71.[6] عاشورا ريشهها، انگيزهها، رويدادها، پيامدها، ص: 72.[7] احكام عزادارى، ص: 31.[8] احكام عزادارى، ص: 32.منبع:حوزه