عقیق: آیت الله رحمانی خلیلی(اعلی الله مقامه
الشریف) یکی از علما و عارفان بزرگ دین اسلام؛ در تاریخ یکشنبه ۲۷ / ۱۲ /
۱۳۷۴ پس از اقامه نماز صبح و در حال خواندن زیارت عاشورا در سن ۷۲ سالگی
بدرود حیات گفت. شیخ عارف در
روستای خلیل محله بهشهر دیده به جهان گشود. او در ۱۲ سالگی به حوزه علمیه
مرحوم آیت الله کوهستانی(رحمه الله علیه) رفت و رسائل و مکاسب نزد ایشان
فرا گرفت.
حوزه علمیه کوهستان
بهشهر با فضای بسیار عالی‌اش شیخ را اقناع نکرد. بنابراین تصمیم هجرت به
نجف گرفت و پس از ۱۲ سال تحصیل ،با کسب اجازات متعدد اجتهاد از حضرات آیات
گلپایانی، نجفی مرعشی و امام خمینی(اعلی الله مقامهم الشریف) به زادگاهش
برگشت و آن جا حوزه علمیه و مسجدی بنا کرد.
در
سال ۱۳۴۷ شمسی به تهران آمد و در مسجد شفا(واقع در خیابان مجاهدین) امامت
جماعت مسجد را عهده دار شد و در مدرسه چهلستون و مدرسه شیخ عبد الحسین به
تدریس مکاسب و کفایه پرداخت. سپس در سال ۱۳۶۴ شمسی به حوزه علمیه قم رفت و
به تدریس خارج فقه و اصول مشغول شد.
ایشان تالیفاتی نیز از قبیل موارد ذیل داشتند:
۱- تفسیر سوره حمد ۲- علم نحو ۳- رساله فی المشتق ۴- شرح اجتهاد و تقلید عروه الوثقی ۵- شرح تبصره المتعلمین علامه حلی
هرکس
که نور الهی در قلبش اندکی تابیده بود در مراسم تشییع جنازه وی شرکت کرده
بود. پس از اقامه نماز بر پیکر مطهرش، آن عالم فرزانه توسط حضرت
آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (رحمه الله علیه) و با حضور دیگر علمایی
همچون علامه حسن زاده آملی(حفظه الله) وحضرات آیات جوادی آملی(دام عزه) و
... در میان اندوه بسیار مردم استان مازندران در مدرسه ای که خود بنا نهاده بود، به خاک سپرده شد.
منبع: فرهنگ نیوز
211007