بی گمان جود و بخشش و انفاق از خصلت های والای انسانی است که مطلوب همه انسان ها و موجب ایجاد الفت و همدلی در میان آنها می شود.
عقیق: امام رضا (ع) در مورد فرق مشخص سخاوتمند و بخيل فرموده اند: شخص بخشنده از غذاي مردم مي‌خورد تا از غذايش ديگران بخورند. اما شخص بخيل از خوردن غذاي مردم خودداري مي‌كند تا از غذاي او ديگران نيز نخورند. آن حضرت در مورد فوائد و دست آوردهاي سخاوت مي‌فرمایند: شخص بخشنده به خداوند و بهشت و به مردم نزديك است و از آتش جهنم دور است و در مقابل انسان بخيل و تنگ نظر از بهشت و رضاي الهي و مردم دور است و به جهنم نزديك است. و اضافه فرمود كه: سخاوت درختي است در بهشت كه شاخه‌هاي آن در اين دنياست هر كس به يكي از شاخه‌هاي درخت سخاوت آويزان شود او را به سوي بهشت خواهد كشيد، بخل و خساست نيز ريشه در جهنم دارد كه شاخه هايش به دنيا كشيده شده و هر كس از شاخه‌هاي آن آويزان شود او را به سوي دوزخ مي‌كشاند. امام رضا (ع) در مورد عظمت و شكوه و آثار سخاوت به گفتگوي پيامبر (ص) با فرزند حاتم طائي اشاره كرد و بیان می دارند: پيامبر اسلام به عدي بن حاتم گفت: از پدرت عذاب شديد جهنم برداشته شد و اين به خاطر خصلت زيباي سخاوت در او بود. آن بزرگوار بر اين باور بود كه: جوان سخاوتمند گنهكار در نزد خداوند بهتر از سالمند عابدي است كه بخيل است. علاوه بر این احسان كردن و رسيدگي به ديگران بهترين شيوه‌ي رسيدن به خداست. از این رو امام رضا (ع) مي‌فرمود: هيچ وسيله‌اي مثل غذا دادن به مردم و ذبح گوسفندان و ساير حيوانان حلال گوشت براي اطعام به ديگران، انسان را به خداوند متعال نزديك نمي‌گرداند. در اينجا مواردي از مهمان نوازي و سخاوت آن سلاله‌ي پاك رسول خدا (ص) را به نظاره مي‌نشينيم. پی نوشت ها: ۱-مشكلاة الانوار: ۴۰۷. ۲-جامع الاخبار: ۱۱۲. ۳-فقه الرضا: ۳۶۲. ۴-بحار الانوار، ج ۶۸: ۳۵۵. ۵-مسند الامام الرضا (ع)، ج ۱: ۲۹۵. *پاک نیا،خصائص‌الرضويه: ۲۵. منبع:افکار 211008