یک پژوهشگر مذهبی گفت: امام علی النقی (ع) محبوب قلب‌ها و صاحب هیبت بود و هر انسان غمناکی که بر چهره او می‌نگریست اندوهش از بین می‌رفت.
عقیق: حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی مروی ضمن بیان این مطلب، عنوان کرد: نام امام دهم «علی» است. کلمه علی بر ارتفاع شأن و علو مقام آن حضرت صراحت دارد، زیرا لفظ علی فعیل به معنای فاعل و به معنای عالی است، کلمه علی از ماده علو گرفته شده که بر علو مقام صوری و معنوی انسان دلالت می‌کند. این استاد جامعة المصطفی العالمیه ادامه داد: امام ابوالحسن علی النقی هادی(ع) ملقب به امام هادی، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212هجری در اطراف مدینه در محلی به نام صری یا به روایتی حری متولد شد، پدر بزرگوارش پیشوای نهم شیعیان امام جواد(ع) آیت خداوند در زمین و مادرشان بانوی گرامی حضرت سمانه مغربیه -که به سیده ام الفضل شهرت دارد- است که زنی با فضیلت، شب زنده دار و با تقوا بود. مروی درباره علت شهرت یافتن خانواده امام دهم به عسکریین، تصریح کرد: آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن (ع) به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به محله‌ای از سامرا به نام عسکر (لشکر و سپاه) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. وی با بیان این‌که «القاب شایسته امام، گوشه‌هایی از صفات و گرایش‌های والای ایشان را به خوبی تصویر می‌کنند» به تعدادی از القاب امام هادی الگوی و معانی آنها اشاره کرد و افزود: یکی از القاب ایشان «الناصح»است و این لقب از آن رو به ایشان داده شد که بیش از همه مردم، امت جدش را راهنمایی و مصالح آنان را گوشزد می‌کرد. این استاد حوزه علمیه «المتوکل»را دیگر لقب مشهور این حضرت دانست که ایشان آن را دوست نداشت و به یاران خود فرموده بود وی را بدین لقب نخوانند و علت این امر نیز آن بود که لقب جعفر متوکل، خلیفه عباسی، نیز بود که از سرسخت‌ترین دشمنان اهل بیت(ع) به شمار می‌رفت. مروی «التقی»را دیگر صفت برجسته امام دهم شیعیان برشمرد و اظهار کرد: از آنجا که آن حضرت تقوای الهی را پیشه ساخته و خدا را همیشه مرکز توجه خود قرار داده بود به این صفت ملقب شد و علت امر نیز آن بود که طاغوت زمان، متوکل عباسی تمام تلاش خود را به کار گرفته بود تا امام را به محافل لهو و لعب و فسق و فجور بکشاند، ولی در کار خود سخت شکست خورد و اطرافیان خود را از این مطلب با خبر ساخت و از ناتوانی خود پرده برداشت. این مدرس جامعة المصطفی العالمیه «الفقیه»را دیگر صفت امام هادی علیه السلام دانست و گفت: ایشان فقیه‌ترین فرد عصر و زمان خویش بودند و عالی‌ترین مرجع علما و فقها به شمار می‌رفتند. وی ادامه داد: «العالم»لقب دیگر ایشان است و نسبت دادن آن به حضرت، از آن جهت است که داناترین شخص زمان خود در مسائل و امور دینی، بلکه در تمام معارف و علوم بشری بودند. «الامین»دیگر لقب امام هادی علیه السلام بود که مروی با اشاره به آن عنوان کرد: ایشان در تمام امور دینی و دنیوی امین بودند و همچنین به صفت «الطیب»ملقب بودند که آن نیز از این جهت بود که هیچ کس در زمان حضرت از ایشان پاکیزه‌تر و آراسته‌تر نبود. وی گفت: «ابن الرضا»دیگر صفتی است که امام هادی و امام عسکری(ع) مانند امام جواد(ع) به احترام جد بزرگوارشان، امام رضا(ع)، به آن مشهور بودند. وی در ادامه بیان القاب دهمین امام شیعیان در رابطه با مشهورترین لقب ایشان، گفت: مشهورترین لقب امام دهم(ع)، هادی است، زیرا به راستی آن حضرت مجسمه تقوا و هادی و هدایتگر جامعه اسلامی بود، نورافشاندن و هدایت کردن و سپس مشعل هدایت را به هادی دیگر سپردن پیوسته سنت فرزندان فاطمی و علوی است و شیعه همیشه وامدار تعالیم و هدایت‌های هادیان امت خواهد بود. منبع:ایسنا 211008