عقیق:از فاطمه(س) سخنان فراوانی بر جای مانده، که پاره‌ای از آنان مستقیماً از او نقل شده است و به نیکی می‌توان گوشه‌ای از علو مقام و ژرفای علم و معرفت او را در این کلمات دریافت و پاره‌ای دیگر نیز بواسطه او، از وجود پیامبر اکرم(ص) روایت گشته است که به نوبه خود بیانگر ارتباط نزدیک او با رسول خدا(ص) و عمق درک و فهم فاطمه (س) می‌باشد. در زیر به نمونه ای از بیان ایشان درباره فوائد پیروی از اهل بیت(ع) اشاره می کنیم.
اِنَّ فاطِمَةَ سَلامُ اللهُ عَلَیها تَأتی قُبُرَ الشُهَداءِ(اُحُد) وَ قَبرَ حَمزَةِ وَ تَبکی هُناکَ، فَقالَ رَجُلٌ(مَحمُودُ لُبَید) قُلتُ یا سَیِدَةَ النِسوانِ قَطِعَت نِیاطِ قَلبی، فَقالَت: یا اَبا عَمر و لَحَقٌ لی بِالبُکاءِ، قُلْتُ يَا سَيِّدَتِي إنِّي سَائِلُكِ عَنْ مَسْأَلَةٍ تَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِي قَالَتْ سَلْ قُلْتُ هَلْ نَصَّ رَسُولُ اللهِ قَبْلَ وَفَاتِهِ عَلَى عَلِيٍّ بِالْإِمَامَةِ قَالَتْ وَا عَجَباً أَ نَسِيتُمْ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ قُلْتُ قَدْ كَانَ ذَلِكَ وَ لَكِنْ أَخْبِرِينِي بِمَا أُشِيرَ إلَيْكِ قَالَتْ أُشْهِدُ اللهَ تَعَالَى لَقَدْ سَمِعْتُهُ يَقُولُ عَلِيٌّ خَيْرُ مَنْ أُخَلِّفُهُ فِيكُمْ وَ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْخَلِيفَةُ بَعْدِي وَ سِبْطَايَ وَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ لَئِنِ اتَّبَعْتُمُوهُمْ وَجَدْتُمُوهُمْ هَادِينَ مَهْدِيِّينَ وَ لَئِنْ خَالَفْتُمُوهُمْ لَيَكُونُ الِاخْتِلَافُ فِيكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ قُلْتُ يَا سَيِّدَتِي فَمَا بَالُهُ قَعَدَ عَنْ حَقِّهِ قَالَتْ يَا بَا عُمَرَ لَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللهِ ص مَثَلُ الْإمَامِ مَثَلُ الْكَعْبَةِ إذْ تُؤْتَى وَ لَا تَأْتِي أَوْ قَالَتْ مَثَلُ عَلِيٍّ ثُمَّ قَالَتْ أَمَا وَ اللهِ لَوْ تَرَكُوا الْحَقَّ عَلَى أَهْلِهِ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبِيِّهِ لَمَا اخْتَلَفَ فِي اللهِ اثْنَانِ وَ لَوَرِثَهَا سَلَفٌ عَنْ سَلَفٍ وَ خَلَفٌ بَعْدَ خَلَفٍ حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ وَ لَكِنْ قَدَّمُوا مَنْ أَخَّرَهُ اللهُ وَ أَخَّرُوا مَنْ قَدَّمَهُ اللهُ حَتَّى إذَا ألْحَدُوا الْمَبْعُوثَ وَ أَوْدَعُوهُ الْجَدَثَ الْمَجْدُوثَ اخْتَارُوا بِشَهْوَتِهِمْ وَ عَمِلُوا بِآرَائِهِمْ تَبّاً لَهُمْ أَ وَ لَمْ يَسْمَعُوا اللهَ يَقُولُ ﴿وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ يَخْتارُ ما كانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ﴾ بَلْ سَمِعُوا وَ لَكِنَّهُمْ كَمَا قَالَ اللهُ سُبْحَانَهُ ﴿فَإنَّها لا تَعْمَى الأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ﴾ هَيْهَاتَ بَسَطُوا فِي الدُّنْيَا آمَالَهُمْ وَ نَسُوا آجَالَهُمْ فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ أَعُوذُ بِكَ يَا رَبِّ مِنَ الْحَوْرِ بَعْدَ الْكَوْرِ.(1)پس از رحلت پیامبر(ص)، حضرت فاطمه(س) در کنار قبور شهدای احد مخصوصاً کنار قبر حضرت حمزه عزاداری و گریه بودند. روزی یک مردی به نام محمود لبید نزدیک آمد و فرصت را غنیمت دانسته و سؤال کرد:ای بانوی بانوان بند دلم را بریدی با ناله ها و گریه هایت. حضرت فرمود : ای لبید سزاوار است که گریه کنم. عرض کرد : ای سیده من مدتی است که مسئله ای در ذهن من مانده دوست دارم که سؤال کنم. حضرت فرمودند: بپرس. عرض کرد آیا برای امامت علی(ع) از سخنان رسول گرامی اسلام(ص) می‌توان دلیلی آورد؟ حضرت زهرا(س) پاسخ داد: شگفتا! آیا روز غدیر خم را فراموش کردید؟ شنیدم که پیامبر گرامی اسلام فرمود: علی بهترین کسی است که او را جانشین خود در میان شما قرار می‌دهم. علی(ع) امام و خلیفۀ بعد از من است و دو فرزندم (حسن و حسین (ع)) و نُه نفر از فرزندان حسین، پیشوایان و امامانی پاک و نیک هستند. اگر از آنها اطاعت کنید شما را هدایت خواهند نمود و اگر مخالفت ورزید، تا روز قیامت بلای تفرقه و اختلاف در میان شما حاکم خواهد شد.پرسیدم: بانوی من! چرا علی برای حقّش قیام نکرد؟ پاسخ فرمودند: رسول خدا فرمود: «مَثَل امام مانند کعبه است، مردم باید در اطراف آن طواف کنند، نه آنکه کعبه به دور مردم طواف نماید». سپس ادامه داد: آگاه باش قسم به خدا اگر حق را به اهلش واگذار می‌کردند و از عترت رسول خدا اطاعت می‌نمودند، حتی دو نفر با یکدیگر اختلاف نمی‌کردند و امامت همانگونه که رسول خدا معرفی فرمود از علی(ع) تا حضرت قائم(ع) فرزند نهم امام حسین(ع)، از جانشینی به جانشینی دیگر به ارث می‌رسید. اما افسوس که کسی را مقدم داشتند که خدا او را کنار زده بود، و کسی را کنار زدند که خدا او را مقدم داشت. ره‌آورد بعثت را انکار کردند و به بدعت‌ها روی آوردند. آنها هواپرستی و شهوت را برگزیدند و بر اساس رأی و نظر شخصی عمل کردند. هلاکت و نابودی بر ایشان باد! آیا نشنیدند کلام خداوند را که فرمود: ﴿پروردگار تو خلق می‌کند آنچه را که می‌خواهد و اختیار تعیین امامت به دست اوست﴾(2). آری شنیدند اما همانگونه که که قرآن فرمود: ﴿دیدۀ بصیرت آنها کور و چشم دل آنها بی‌نور است﴾. افسوس که آنها (سران سقیفه) آرزوها و هوس‌های خود را تحقق بخشیدند و از مرگ و قیامت غافل ماندند. خدا نابودشان گرداند و آنان را در کارهایشان گمراه کند. ای پروردگار! من به تو پناه می‌برم از کمی یاران پس از فراوانی آنان و پیروزی.
از این حدیث جالب و ارزنده استفاده می شود که اگر مردم فرمان اهل بیت(ع) را می بردند اختلافی در عالم پیدا نمی شد، مع الاسف سرپیچی از فرمان اهل بیت(ع) منشأ بدبختیها و هلاکت ها گردید.
پی نوشت ها:
1_(بحار الانوار، ج 36،ص 353)
2_(قصص /68)
211008