تا انسان ارزش دانستن را نداند و به دنبال آن نرود و شناخت پیدا نکند، نمی تواند به وظیفه اش عمل نماید.
عقیق: خداوند از بشر، این مخلوق با عظمت که در خلقتش «تبارک الله» فرمود، انتظارات و خواسته هایی در حد توان و قدرت او دارد. این انتظارات در تمام ابعاد زندگی انسان، چه فردی، چه اجتماعی، چه اقتصادی، پراکنده اند و برای هر کدام از آنها «دستورالعملی خاص» به وسیله رسولان فرستاده شده است، که از با ارزش ترین نعمات الهی است و جای شکر بسیار دارد. زیرا وقتی وظایف ما این گونه در تمام زندگی جاری است، و انجام هر کاری باید به صورتی باشد که موجبات رضایت پروردگار را فراهم نماید، می طلبد که برای هر فعلی، دستورالعملی خاص از جانب حق جلّ جلاله آورده شود. با این وصف، انسان می تواند تمام اعمالش را عبادت و بندگی پروردگار قرار دهد و در این مسیر، خود را به مدارج بالای ایمان و قرب الی الله برساند. حال اگر بخواهیم چنین باشیم، باید برنامه اعمال خود را بدانیم. در غیر این صورت، با وجود وسوسه های شیطان و نفس اماره نمی توانیم این مسیر پرفراز و نشیب را طی کنیم. اینکه خداوند می فرماید: «قُل هَل یَستَوِی الَّذینَ یَعلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعلَمُونَ؛ بگو آیا آن کسانی که می دانند با آنهایی که نمی دانند مساوی اند»(1) شاید از این جهت است که تا انسان ارزش دانستن را نداند و به دنبال آن نرود و شناخت پیدا نکند، نمی تواند به وظیفه اش عمل نماید. آری، انسان باید با فهمیدن ارزش علم و آموختن و به عمل درآوردن آن، خود را روز به روز به مقصود اصلی که همانا رضایت پروردگار است، نزدیک و نزدیک تر نماید، تا با لطف آن حضرت، در زمره غافلان قرار نگیرد.(2)