امام صادق علیه‌السلام در روایتی شیعیان را از مشورت کردن با عده‌ای از افراد منع کرده‌اند.
عقیق:متن این حدیث از کتاب تحف العقول منتشر می‌شود. قَالَ الْحَسَنُ بْنُ رَاشِدٍ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا نَزَلَتْ بِكَ نَازِلَةٌ فَلَا تَشْكُهَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ الْخِلَافِ وَ لَكِنِ اذْكُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِكَ فَإِنَّكَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا كِفَايَةً وَ إِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً مُسْتَجَابَةً أَوْ مَشُورَةً بِرَأْيٍ. حسن بن راشد گفت: امام صادق علیه السلام فرمود: اگر به گرفتارى و مشکلی دچار شدىد نزد هيچ مخالف مذهبی شكوه مكن؛ در عوض با بعضى از برادرانت در ميان بگذار كه يكى از اين چهار نتيجه را دارد؛ يا رفع آن را به عهده مى گيرد؛ يا اگر نتواند با آبروی خود كمك می‌كند و از ديگران استمداد می‌نمايد؛ يا دعا می‌کند و مستجاب می‌شود؛ يا رأيى و نظری می‌دهد که به حل مشکل کمک می‌کند. پی نوشت : تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: ۳۷۹ منبع:افکار 211008