آیت الله قرهی گفت: اگر کسی بخواهد به علم برسد باید اولین مراحل اخلاص را در خودبه وجود بیاورد وقتی به علم رسید خود کمال علم ثمره و میوه علم، اخلاص میشود.عملی که با اخلاص توأم است؛ یعنی عمل برای خدا.
عقیق:مطلبی از درس اخلاق آیت الله قرهی برای علاقه مندان در پی می آید؛
اگر کسی بخواهد به علم برسد باید اولین مراحل اخلاص را در خودبه وجود بیاورد وقتی به علم رسید خود کمال علم ثمره و میوه علم، اخلاص میشود. عملی که با اخلاص توأم است؛ یعنی عمل برای خدا.
وقتی این علم حقیقی، این علمی که میوه آن اخلاص است، بهوجود آمد، نتیجه آن این است که عالمان حقیقی آرزوهایشان کم است.
اگر کسی علم را به عنوان منبع درآمد دید، بیچاره میشود. مثلاً بگوید: درس بخوانم که قاضی شوم! اگر گفتند: تکلیف است که قاضی شوی و به قضا ورود پیدا کنی، بحثش جداست - دقّت کنید و تفاوت را ببینید - امّا اگر بگویی: علم را می خوانم برای این که قاضی شوم و اگر قاضی شوم اینقدر درآمد دارد و ...، بیچارگی است.
متأسّفانه یک عدّه علم را منبع درآمد دیدند. گاه بیان می شود: عزیزم! فرزندم! درس بخوان و علم بیاموز برای این که فردا دستت پیش دیگران دراز نباشد و سری پیش سرها داشته باشی! معلوم است، دیگر او علم را برای عمل نمی خواند، بلکه علم را برای این می خواند که اعلان کند: من هم کسی شدم. آنوقت انسان را بیچاره می کند.
برای همین باز مولی الموالی(ع) می فرمایند: «قَلِّلِ الْآمَالَ تَخْلُصْ لَكَ الْأَعْمَالُ» [۱] اگر می خواهی به اخلاص برسی، آرزوهایت را کم کن. منبع:مهر