شفاعت نظیر توبه یکی از ابعاد رحمت الهی است که به روی بندگان باز می شود منتها این تصور که شفاعت و توسل به خدا، شرک محسوب می شود یک فکر انحرافی از سوی وهابی ها است.
عقیق:حدود ۳۰ آیه در قرآن کریم از شفاعت نام
برده و شفاعت کنندگانِ انسان مشخص شده‌اند، افرادی که شفاعت می شوند
امتیازاتی دارند که خدا به اذن خود آنها را شفاعت می کند.
چنانچه قرآن کریم در خصوص شرایط اعطای شفاعت می فرماید: «... وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ:پیغمبران و فرشتگان شفاعت نمی کنند مگر برای کسی که دینش پسندیده باشد و ایشان از خوف و خشیت خداوند ترسناک هستند» (انبیاء/ 28)
کسانی
مورد شفاعت قرار می گیرند که در دنیا ارتباط روحی و معنوی خاصی بین آنان و
شافعان برقرار باشد. مثل اینکه خدمت یا احسان و یا محبتی درباره او و یا
بستگان و دوستان شفیع کرده باشند.(طیب، سیدعبدالحسین، کلم الطیب، تهران،
انتشارات بنیاد فرهنگ اسلامی حاج محمدحسین کوشانپور، ص 814)
در
حقیقت یکی از حکمت هایی که سبب شده خداوند اولیای الهی را در روز قیامت،
واسطه و شفیع در فیض مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد همین رابطه
معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار است. ( روحانی، سیدمحمد،
پیشین، ص 29)
بنابراین
شفاعت نظیر توبه یکی از ابعاد رحمت الهی است که به روی بندگان باز می‌شود،
البته این تصور که کسی فکر کند به این دلیل که شفاعت وجود دارد می تواند
گناه کرده و بعد خداوند از او شفاعت میکند، فکر انحرافی است!
دین،
پیامبر (صلی الله و علیه وآله) و ائمه (علیهم السلام) بندگان را به خیر و
خوبی دعوت کرده‌اند و حرف اصلی شان نیز اطاعت از خداوند است بنابراین
نباید با این فکر انحرافی انسان به گناه دامن بزند.
خداوند
متعال درهای توبه را بازگشته و از انسان شفاعت می کند اما برخی از روی
جهالت و به خاطر اینکه شفاعت و توسل ائمه (علیهم السلام) وجود دارد، ما را
مشرک می خوانند و می گویند که توسل و اعتقاد به شفاعت شرک است، اینها
خودشان جاهل هستند!
بنابراین کسانی گرفتار شرک هستند که غیر از خدا فرد دیگری را قبول داشته باشند درحالی که ما موحد هستیم و خدای یگانه را قبول داریم.
دوم
افرادی که خدا را قبول دارند ولی کسی را کنار خدا، قبول کنند و سوم کسانی
که برای کسی یا چیزی مقامی قائل شوند که آن مقام را خداوند برای او قائل
نباشد البته این شرک نیست بلکه کار غلط و نامعقولی است!
بنابراین
ما مسلمانان اگر به سراغ ائمه (علیهم السلام) و حضرت رسول (صلی الله و
علیه وآله) می رویم، می دانیم که اینها هر چه دارند از خدا دارند، بنابر
این چنین چیزی شرک نیست که برخی وهابی ها در نشریات و مباحثات و کتاب
هایشان می گویند.
نکته
دیگر در روایت داریم که «هیچ شفیعی بهتر از توبه نیست» بنابراین واسطه
بودن توبه مثل واسطه بودن ائمه (علیهم السلام) نیست اینها با هم متفاوت
هستند.
در
نهج البلاغه آمده است که اطاعت خداوند و اجتناب از نواهی خدا را شفیع خود
برای رسیدن به خواسته تان قرار دهید. با این حال این همه ما امید به
وساطت ائمه (علیهم السلام) و شفاعت خداوند را داریم.
گاهی عباراتی می بینیم که قدری نگران کننده است مثلاً رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) فرمودند کهمن برای گناهکاران شفاعت می کنم ولی شفاعت انسان ظالم را نمی کنم!(میزان الحكمه، ج 4، ص 1472، ح 9484)
بنابراین
هر کدام از ما قدری باید در خودمان جستجو کنیم که نکند ظالم باشیم،
حواسمان باشد در زندگی زناشویی به همسران خود ظلم نکنیم، در محل کار دیگران
را اذیت نکنیم و ... .