چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـندهاى بانگ برآورد: کجایند کسانى که از دوستان من روى گرداندند.
عقیق:امام جعفر صادق علیهالسلام فرمودند: چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـندهاى بانگ برآورد: کجایند کسانى که از دوستان من روى گرداندند (یا آنها را از حقوقشان محروم ساختند، یا آنان را ریشخند کردند)؟ پس، گروهى که در چهرهشان گوشتى وجود ندارد، برخیزند؛ گفته شود: اینان کسانى هستند که مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزیدند و به خاطر دینشان ایشان را سخت سرزنش کردند؛ آن گاه فرمان داده شود که آنها را به دوزخ برند. متن حدیث: إذا کانَ یومَ القِیامَةِ نادى مُنادٍ: أینَ الصَّدودُ لِأولِیائی؟ فیَقومُ قَومٌ لَیسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ، فیُقالُ: هؤلاءِ الّذینَآ ذَوُا المُؤمِنینَ و نَصَبوا لَهُم و عانَدوهُم و عَنَّفوهُم فی دِینِهِم، ثُمَّ یُؤمَرُ بهِم إلى جَهَنَّم. پی نوشت: «اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۳۵۱» منبع:افکار 211008