به استناد این گزارش، تاكنون به رمضان، به مثابه پدیده‌ای اجتماعی، كمتر پرداخته شده و از این‌رو، در ادبیات علوم اجتماعی و علوم انسانی ایران، نوعی فقر در تحلیل اجتماعی رمضان احساس می‌شود. این گزارش تاكید می‌كند برای فهم درست پدیده اجتماعی رمضان و آگاهی از تحولات و تطورات آن در طول زمان و سود‌بردن از ظرفیت‌های شفابخش آن باید با اندیشه و بازاندیشی به پدیدة دامن‌گستر و چند‌بعدی رمضان پرداخت.
تحلیلهایی كه در این گزارش با هدف استفاده هرچه بیشتر از نعمت رمضان در خدمت به ساخت جامعه‌ای اخلاقی‌تر، عادلانه‌تر و بانشاط‌تر تدوین شده به این شرح است: «رمضان؛ عید همگانی؛ نگاهی مقایسه‌ای به رمضان عربی و رمضان ایرانی»، «رمضان، نعمت اجتماعی و سازوكارهای طرد»، «ارتقای روزه‌داری از عبادت فردی به مناسك اجتماعی»، «رمضان و سیاستگذاری مكان دینی؛ تجربه رمضان در مصلای تهران»، «ظرفیت‌های مغفول عید فطر در ایران»، «ماه رمضان و امكان تقویت حوزه عمومی در شهر» و «رمضانِ خودسازی و تهدید تن‌آسایی».
این گزارش كه تلاشی است آغازین برای فهم ابعاد اجتماعی رمضان، سعی دارد با برداشتن گام‌های اولیه برای نگاهی انگاره‌محور و دقیق به مناسك دینی و مذهبی، ضمن ایفای نقش تحذیرِ خطرها و آسیب‌ها، ظرفیت‌های فرهنگی و اجتماعی این مناسك را با هدف كاستن از دردهای اساسی جامعه ایران در بلند مدت روشن‌تر كند.
منبع:مهر