عقیق:با گذشت 1400 سال، مدینه بوی غربت امام علی(علیه السلام) را می دهد. وهابیها همچون مسجد حضرت فاطمه (سلام الله و علیها) از ترس خود در مسجد علی بن ابیطالب(علیه السلام) را بسته اند، اما شیعیان وقتی به مدینه منوره می روند، خود را به پشتهای درهای مسجد رسانده و نماز می خوانند.

این مسجد در شمال غربی «مسجد الغمامه» و در  فاصله 400 متری از مسجد النبی(صل الله و علیه و آله و سلم) واقع شده است. در برخی از کتابهای مربوط به تاریخ مدینه آمده است که پیامبر اکرم(صل الله و علیه و آله وسلم) یک یا دو سال در این مسجد نمازگزارده است.

این مسجد زمان عمر بن عبدالعزیز بنا شده است و امیر ضیغم والمنصوری در سال 881 هجری قمری آن را تجدید بنا کرده و یک بار دیگر هم در سال 1296 هجری قمری زمان «سلطان عبدالمجید اول» بازسازی شده است.

بنای این مسجد مستطیل شکل است و طول آن از شرق به غرب به 35 متر و عرض آن به ۹  متر می رسد. این مسجد دارای یک رواق است که از دو جهت غرب و شرق به حجره ای کوچک می رسد. دری از سمت شمالی به سمت صحن مستطیل شکل باز می شود و سقف رواق آن دارای پنج گنبد است و بالای آن گنبد محراب قرار دارد.

محراب به سمت قبله متمایل است و سه متر ارتفاع دارد و مناره مسجد در بخش شرقی مسجد نزدیک در ورودی واقع شده است و ارتفاع بلندی دارد. این مسجد از سنگ بازلت ساخته شده و با ورق سفید و آهک پوشیده شده و دیوار شرقی آن با سنگ سیاه پوشیده شده است.

منبع:شبستان