نکته دیگر این است که هجمه نسبت به این کار در شرایطی رخ می‌‌دهد که هنوز فیلم به نمایش در نیامده و کسانی که از تحریم این کار سخن می‌گویند، فیلم را ندید‌ه‌اند، اما ناجوانمردانه آن را زیر سؤال می‌برند، چون تحجر و حسادت چشمان‌شان را کور کرده و دیگر اعتلای نام زیبای حضرت رسول(ص) برایشان اهمیت ندارد. گواه بارز این ادعا زمزمه به نمایش درآمدن این فیلم در کشورهایی چون مصر، کویت و عربستان است. برای درک بهتر موضوع به برخی از اظهارنظرهای مغرضانه مخالفان این فیلم اشاره‌ای می‌کنیم؛

عجمیل النشمی، رئیس کانون علمای شریعت کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و رئیس سابق دانشکده شریعت و مطالعات اسلامی کویت، درباره  فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله(ص)» چنین اظهار نظر کرده است: برای حفظ قدسی بودن پیامبر اکرم(ص) این حرمت را قائل شده‌ایم و بازی در نقش این بزرگان موجب باز شدن باب جرئت یافتن بر تاختن بیش از پیش به اعتقادات و مقدسات اسلامی می‌شود.

وی همچنین افزوده که سخن گفتن بازیگر در جایگاه پیامبر(ص) مستلزم دیالوگ‌هایی است که ممکن است آنها را از آن حضرت بیان نکرده باشند.

عبدالله الشریکه از دیگر اساتید کویتی نیز با اشاره به حدیثی درباره عصمت پیامبران، گفت: نباید با بازی در حال و کلام پیامبران از جمله پیامبر اکرم(ص) سیره آن حضرت را خدشه‌دار کنیم؛ و وقتی بازی در این نقش‌ها حرام شده، دیدن و همراهی با آنها نیز حرام است که خدا می‌فرماید «در گناه و دشمنی همکاری نکنید».

از این دست اعتراضات باز هم نسبت به فیلم محمد رسول‌الله(ص) وجود دارد. اقداماتی که تنها نشئت گرفته از بغض است، اما در میان این اظهارنظرهای مغرضانه نیز بودند سخنانی که نشانی از انصاف را با خود داشتند. طارق الشناوی، منتقد مصری از همگان خواست که فیلم را پس از دیدن نقد و قضاوت کنند. وی بیان کرده است: در سال 1926 الازهر هنگامی که قرار بود «یوسف وهبی» نقش پیامبر اکرم(ص) را بازی کند، به تصویر کشیدن آن حضرت را حرام اعلام کرد و آن را به خلفای راشدین و صحابه گسترش داد و پس از آن عربستان شدیدتر از این فتوا را صادر کرد و این در حالی بود که mbc متعلق به عربستان، آثاری را با به تصویر کشیدن صحابه تولید کرده است.

اظهار نظر دیگر مربوط به احمد بها شعبان، رئیس حزب سوسیالیست مصر می‌شود. وی درباره فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» گفته است: ایران دولتی شیعی است و هیچ مانعی برای آنها برای به تصویر کشیدن پیامبر اکرم(ص) و صحابه وجود ندارد و آنها در این باره چون غربی‌ها عمل می‌کنند، اما در این زمینه نباید کار را به حدی برسانیم که در دوران بحران‌های سیاسی منطقه‌ای، بین ایران و جهان عرب اختلافات شدیدی ایجاد شود.

در پایان این مطلب باید به این امر اشاره کرد که کارگردان و تهیه‌کننده این فیلم هم نتوانستند عملکرد ایده‌آلی در اکران فیلم داشته باشند، والا می‌شد با نمایش فیلم برای علمای سراسر جهان شرایطی را فراهم آورد تا دنیا بهتر و بیشتر با چهره رحمانی حضرت رسول(ص) آشنا شود. در ضمن باید توجه داشت که اکران بین‌المللی فیلم هم از اهمیت بسیار بالایی در تاثیرگذاری این کار برخوردار است، برای همین نیاز است تا با بهترین پخش کننده‌ها در این زمینه توافق‌هایی صورت گیرد.

منبع:ایکنا