در روايت داريم كه تا 4 ماه خداوند متعال گناهان ريز و جزئي را براي حاجي ثبت نمي كند؛ اما در مدت اين 4 ماه اگر يك گناه كبيره مرتكب شود اين آثار از بين مي رود، يعني دوباره به وسيله اين گناه كبيره اي كه انجام مي دهد آن اثر از بين مي رود. بنابراين حاجي بايد در بازگشت از سفر سعي كند در اين مدت 4 ماه از اين فرصت طلايي كه خدا برايش فراهم مي كند، استفاده كند و گناه كبيره انجام ندهد.
عقیق:حجت‌الاسلام والمسلمين محسن اديب‌بهروز، عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران ، در باره آثار معنوي حج و چگونگي ماندگاري آن گفت: در رواياتي كه از معصوم داريم براي آثار حج دستاوردهاي متعددي مطرح شده است. وقتي انسان اين دستاوردها را به صورت پازل مي بيند به اين نتيجه مي رسد كه چون حاجيان ما، افرادي مختلف با ظرفيت هاي متفاوت هستند بنابراين به تناسب حاجيان كه از شخصيت هاي مختلفي برخوردار هستند، دستاوردهاي حج هم فرق مي كند. وي افزود: به عنوان مثال ما در سفر حج شخصيت عادي داريم كه حج گزار است و در كنارش حج گزاري داريم به نام وجود مقدس علي(ع) و امام سجاد(ع) و وجود پر بركت رسول ا...(ص)، بنابراين اين موضوع كه در روايت ها از آثار متعدد حج صحبت مي‌شود نشان از اين دارد كه هر انساني به تناسب شخصيت خود مي‌تواند به اين آثار دست پيدا كند. اين استاد دانشگاه، اظهار داشت: اگر در اين آثار توجه شود دو اثر تقريبا در همه روايات ديده مي شود كه معمولا از يكي به عنوان كمترين ياد شده است. يعني كمترين چيزي كه به يك حاجي داده مي شود و اين است كه در غياب او از اموال و خانواده اش به اندازه خودش محافظت مي شود در واقع همان مقدار كه خودش در كنار اموال و خانواده اش قدرت نگه داري و حفاظت از اموالش را داشته به همان مقدار، خداوند با عوامل تكويني جاي او را پر مي كند اين نكته مهم است كه حاجيان بدانند در روايت گفته شده كه ما خلا خود حاجي را پر مي كنيم و نه بيشتر. وي گفت: اثر ديگر كه در روايات ما مطرح مي شود؛ جنت است به اين معنا كه وقتي حج گزار حجش به پايان مي رسد، آثار تمام گناهان از وجودش بيرون مي رود، به صورت روزي كه به دنيا آمده است. چون به هر حال هر انساني كه متولد شود يك شخصيتي دارد با صفات و خصوصيات مثبت يا منفي، اما بعد از حج به همان حالت بر مي گردد. روايت ها اين را به عنوان يك اثر مطرح مي كنند منتهي اين اثر را در طول اعمال ريز مي كند يعني شما محرم مي شويد، غفران ذنوب داريد، طواف انجام مي دهيد، صفا و مروه و معشر مي رويد همه اين اعمال را مي گويند غفران؛ بنابراين فرق اين غفران با ديگري اين است كه در اين غفران خداوند متعال گناهان را مي بخشد ولي آثار زدايي نمي شود. يعني آثار گناه در شخصيت انسان هست، خداوند اين عذاب را به او مي بخشد و آن عذاب را از او بر ميدارد . اما وقتي كه حج تمام مي شود، حاجي همچون روزي كه متولد شده آثار گناه در وجودش باقي نمي‌ماند. آيا آثار حج در بعد از سفر هم مي ماند؟ حجت‌الاسلام والمسلمين اديب بهروز يادآور شد: در روايت داريم كه تا 4 ماه خداوند متعال گناهان ريز و جزئي را براي حاجي ثبت نمي كند؛ اما در مدت اين 4 ماه اگر يك گناه كبيره مرتكب شود اين آثار از بين مي رود، يعني دوباره به وسيله اين گناه كبيره اي كه انجام مي دهد آن اثر از بين مي رود. بنابراين حاجي بايد در بازگشت از سفر سعي كند در اين مدت 4 ماه از اين فرصت طلايي كه خدا برايش فراهم مي كند، استفاده كند و گناه كبيره انجام ندهد. وقتي گناه كبيره انجام نداد آن آثاري كه خداوند به وي داده در وجودش نهادينه و تثبيت مي شود و تثبيت اين آثار موجب مي شود كه ميل به گناه در او كشته شود و ديگر به راحتي گناه نمي كند؛نشانه ثبت شدن اين اثر در وجود حاجي اين است كه اصلا ديگر تمايل به گناه ندارد. سوالي كه مطرح است اين كه حاجي قبل سفر و در حين سفر چه كار كند كه اثار حج، بعد از سفر هم بماند؟ در حين سفر اقدامي وجود دارد كه اساس ساير اقدامات است و معمولا مراجع ما به صورت تعبير فقهي آورده اند. گفته شده كه شما در همان قدم اول كه محرم مي شوي تا آخرين مرحله تمام اين اعمال بايد با قصد قربت انجام گيرد. وقتي در روايات دقت كنيم قصد قربت معناي وسيعي دارد؛ خداوند متعال در رواياتي كه از معصوم داريم فرمودند كسي كه حج به جا مي آورد به دنبال گرفتن نتيجه از چه كسي است؟اگراز خداوند نتيجه اعمالشان را مي خواهند، انگيزه و قصدشان در انجام اين اعمال خداوند باشد ولي اگر نتيجه اعمال خود را از مردم مي خواهند كه به او تبريك بگويند و احترام بگذارند، پس از خداوند متعال نمي توانند توقع داشته باشند. حجت‌الاسلام والمسلمين اديب بهروز تاكيد كرد: ما اقدامي در روايات داريم كه بر آن تاكيد بسيار شده و آن اين است كه فرد قبل از سفر پولي كه براي حج بوده و پولي كه براي زندگي خود تامين مي كند را خالص نمايد، يعني به منبع درآمد خود بنگرد كه از چه منبعي است زيرا اگر كسي با اموال حرام حج را انجام دهد محال است كه به نتيجه برسد و نشانه آن اين است كه وقتي وارد اولين گام حج كه احرام است مي شود شروع مي كند به تلبيه در اين جا تلبيه اش را جواب رد مي دهند؛ يعني از همان جا محرم نمي شود و فقط تخيل و توهم احرام را دارد و تا پايان هم به نتيجه نمي رسد، پس بنابراين بين كارهاي متعددي كه قبل از سفر سفارش شده و خيلي تاكيد شده اين است كه حج گزار منبع درآمدش را تصفيه كند،نه فقط پولي را كه براي حج استفاده مي كند بلكه تمام منبع درآمدش را تسويه كند و درآمدش را از هر گونه پول حرامي خالص نمايد. در كنار اين مورد يك اقدام هم نسبت به حقوق مردم وجود دارد زيرا آمده است كه فردي كه به سوي حج مي آيد بايد قبل از سفر خودش را از حقوق مردم پاك كند. اين 2 عمل اگر قبل از سفر انجام گيرد بسيار تاثيرگزار است به عنوان اينكه حج با قدم مثبت شروع شود. عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران، گفت:در حين سفر از ابتدا تا پايان اعمال انگيزه و قصد براي انجام اعمال حج فقط بايد خداوند باشد. زايري كه با انگيزه خدايي اعمالش را شروع مي‌كند، براي تصحيح اعمال و تكميل آن از هرگونه تلاشي دريغ نمي‌كند، چون مي داند اگر عملي ناقص باشد، براي خدا نيست، زيرا انگيزه اش فقط خداوند است مدام مي پرسد، مدام دغدغه دارد كه خداوند چه طواف و احرامي را دوست دارد. به همين جهت اگر انگيزه و قصد قربت خدا بود ، حاجي اعمالش را كامل ياد مي گيرد و براي ياد گرفتن اعمالش لازم نيست ديگران وي را تشويق يا ترغيب كنند و نيز به ظاهر اعمال اكتفا نمي كند؛ بلكه نسبت به اسرار و باطن اعمال نيز توجه خاصي مبذول ميدارد. بنابراين وقتي طواف انجام مي‌دهد ضمن درستي عمل طواف پيگير رسيدن به باطن عمل طواف نيز مي‌باشد. منبع:حج 211008