اگرچه ما انسان ها فطرتا در پی جلب رضایت خداوند و دوری از گردنکشی و نافرمانی از او هستیم اما گاه با یک عمل به جنگ خدا می رویم.
عقیق: اگرچه سوگند خوردن یکی از عادات عرفی ما برای نشان دادن صدق گفته هایمان است اما در آموزه های دینی از این کار و قسم یاد کردن به مقدسات نهی شده است. خداوند متعال در آیه 224 سوره مبارکه بقره می فرماید: «خدا را دستاويز سوگندهاى خويش قرار ندهيد تا از نيكوكارى و تقوى و اصلاح در ميان مردم باز ايستيد كه خدا شنوا و داناست». پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «اى على! چنانچه ضرورتى در ميان نباشد، نه به راست و نه به دروغ، به خدا سوگند مخور و خدا را دستاويز سوگند خود قرار مده؛ زيرا خداوند به كسى كه سوگند دروغ به نام او ياد كند، رحم نمى كند و از او مراقبت نمى نمايد.» در این میان و بنابر آموزه های دینی از سوگند یاد کردن به دروغ بشدت نهی و عواقب سوئی برای آن برشمرده شده است. در کتاب ثواب الاعمال آمده که خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «من رحمت خود را شامل حال كسى كه سوگند دروغ بخورد، نمى گردانم.» امیرمومنان علی (ع) نیز در این باره می فرمایند: «چگونه از عذاب خدا در امان مانَد، كسى كه بى محابا سوگند دروغ مى خورد؟!» همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «هر كه سوگندى خورد و بداند كه دروغ مى گويد به جنگ خدا رفته است.» و نیز می فرمایند: «هر كس به خدا سوگند مى خورد، بايد راست بگويد و اگر راست نگويد، نزد خداوند عزّ و جلّ هيچ جايگاه و ارزشى ندارد.» علاوه بر این، روایات آثار سوئی را که بر قسم دروغ مترتب است را بیان کرده اند، آنچنان که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از سوگند دروغ بپرهيزيد، كه آن، خانه ها را از ساكنانش خالى مى كند.»