بنابراین شفاعت نظیر توبه یکی از ابعاد رحمت الهی است که به روی بندگان باز می‌شود، البته این تصور که کسی فکر کند به این دلیل که شفاعت وجود دارد می تواند گناه کرده و بعد خداوند از او شفاعت می‌کند، فکر انحرافی است! دین، پیامبر (ص) و ائمه (ع) بندگان را به به خیر و خوبی دعوت کرده‌اند و حرف اصلی‌شان نیز اطاعت از خداوند است بنابراین نباید با این فکر انحرافی انسان به گناه دامن بزند.

خداوند متعال درهای توبه را بازگشته و از انسان شفاعت می‌کند اما برخی از روی جهالت و بخاطر اینکه شفاعت و توسل ائمه (ع) وجود دارد، ما را مشرک می‌خوانند و می‌گویند که توسل و اعتقاد به شفاعت شرک است، اینها خودشان جاهل هستند!

بنابراین کسانی گرفتار شرک هستند که غیر از خدا فرد دیگری را قبول داشته باشند درحالیکه ما موحد هستیم و خدای یگانه را قبول داریم. مسلمانان به ویژه طرفداران مکتب اهل بیت(ع) اینطور نیستند، دوم افرادی که خدا را قبول دارند ولی کسی را کنار خدا، دیگری را قبول کند و سوم کسانی که برای کسی یا چیزی مقامی قائل شوند که آن مقام را خداوند برای او قائل نباشد البته این شرک نیست بلکه کار غلط و نامعقولی است!

بنابراین ما مسلمانان اگر به سراغ ائمه (ع) و حضرت رسول (ص) می‌رویم، می‌دانیم که اینها هر چه دارند از خدا دارند، بنابراین چنین چیزی شرک نیست که برخی وهابی‌ها در نشریات و مباحثات و کتاب‌هایشان می‌گویند، آنچیزی شرک است که در همین سه موردی که گفتم خلاصه شده باشد.

نکته دیگر در روایت داریم که «هیچ شفیعی بهتر از توبه نیست» بنابراین واسطه بودن توبه مثل واسطه بودن ائمه (ع) نیست اینها با هم متفاوت هستند. در نهج‌البلاغه آمده است که اطاعت خداوند و اجتناب از نواهی خدا را شفیع خود برای رسیدن به خواسته‌تان قرار دهید. با این حال این همه ما امید به وساطت ائمه (ع) و شفاعت خداوند را داریم.

گاهی عباراتی می‌بینیم که قدری نگران‌کننده است مثلاً رسول خدا (ص) فرمودند که من برای گناهکاران شفاعت می‌کنم ولی شفاعت انسان ظالم را نمی‌کنم! بنابراین هر کدام از ما قدری باید در خودمان جستجو که نکند ظالم باشیم، در زندگی زناشویی به همسران خود ظلم نکنیم، در محل کار دیگران را اذیت نکنیم و ... .