هم چنين در عالم كبير، اشياء متضادّه كه بعضى را خير و بعضى را شر می نامند و وجود هر دو ضرور است و هر دو براى نظام كل، خير است و در كار است و آن جاهلان نمی دانند.
عقیق: بنابر تصریح آموزه های دینی وجود هر صفت، حس و حالت در آدمی دلیلی دارد که به نفع آدمی است و به او برای زندگی بهتر کمک می کند؛ از جمله حالاتی که بر انسان عارض می شود فراموشی است که امام صادق (ع) دلیل آن را بیان کرده اند: «و نعمت فراموشى در آدمى اگر تأمل كنى عظيم تر است از نعمت يادآورى، اگر فراموشى در آدمى نبود هيچ كس را از مصيبتى تسلّى حاصل نمىشد، و حسرت احدى منقضى نمىشد، و كينه هيچ كس از سينه اش زايل نمىشد، و به هيچ يك از نعمتهاى دنيا متمتّع نمى شد براى آن كه آفاتى كه بر او وارد شده هميشه در برابر او بود و اميد نداشت كه پادشاهى كه دشمن او است از احوال او غافل گردد، يا حسودى لحظه ای از فكر او بپردازد، پس نمىبينى كه خداوند حكيم حفظ و نسيان را در آدمى قرار داده و هر دو ضد يك ديگرند، در هر يك مصلحتى هست كه وصف نمىتوان كرد و هر دو در انتظام احوال آدمى ضرور است. پس اگر تفكّر كنى اين امور متضادّه موجب اقرار به وحدت صانع است نه تعدّد چنانچه مجوس از اينجا به غلط افتاده اند و به دو خدا قائل شده اند «تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يقولون» زيرا كه همچنان كه در بدن آدمى اين دو ضد، هر دو در كار است و صانع بدن بايد كه هر دو را قرار دهد تا صنعتش تمام باشد، هم چنين در عالم كبير، اشياء متضادّه كه بعضى را خير و بعضى را شر مى نامند و وجود هر دو ضرور است و هر دو براى نظام كل، خير است و در كار است و آن جاهلان نمى دانند.» پی نوشت: توحيد مفضل، ترجمه علامه مجلسى، صفحه 103 منبع:قدس 211008