برخی مي گويند بگذار تا در دوران جواني به سر مي بريم از جوانيمان نهايت لذت را ببريم و به اصطلاح عشق دنيايمان را بكنيم، بعد كه پير شديم توبه مي كنيم و آن وقت نماز مي خوانيم! آیا چنین رویکردی ممکن است؟
سید حسن موسوی، کارشناس مرکز تخصصی نماز در پاسخ این پرسش می‌گوید:
اولا: هيچ تضميني براي زنده ماندن انسان ها تا يك لحظه بعد وجود ندارد چه به اينكه بخواهد انسان براي خود وعده رسيدن به دوران پيري و كهنسالي تضمين کند. بهترين دليل اين مدعا هم تصاوير جوانان و نوجواناني است كه به بهانه هاي مختلف از دنيا رفته اند و دوران پيري را درك نكرده اند و ما هر روزه در گوشه و كنار خيابان نظاره گر تصاوير آنها مي باشيم. بنابراين، اين سخن تنها وسوسه از سوي شيطان براي دور كردن انسان ها از خداوند متعال است.
ثانيا: از كجا معلوم كه انسان موفق به توبه شود چرا كه بعد از اينكه انسان به گناه عادت كرد دلش سخت شده و ديگر هيچگونه رغبتي به توبه و بازگشت پيدا نمي كند و اگر بر فرض هم موفق به توبه شد باز هيچ تضميني بر پذيرش توبه از سوي خداوند وجود ندارد.
ثالثا: روايات نقل شده گوياي آن است كه خداوند متعال عبادت جوانان را بيش هر چيزي دوست دارد و عبادت در اين دوران به هيچ عنوان قابل قياس با دوران كهنسالي نیست؛ که برخي از اين روايات در ذیل می آید:
مباهات خداوند به عبادت جوان
رسول خدا (ص) می فرمایند: «خداوند به وجود جوان اهل عبادت بر فرشتگان مباهات مي كند و مي فرمايد: «بنده مرا ببينيد! به خاطر من چگونه از لذت جسماني خويش گذشته است.»
برابري با عبادت هفتاد و دو صديق
رسول خدا (ص) در توصيه به اباذر فرمودند: «اي ابوذر! هيچ جواني ترك دنيا و لذايذ آن را نمي كند و جواني خويش را در اطاعت و عبادت پروردگار بزرگ صرف نمي نمايد، مگر آن كه خداوند اجر و پاداش هفتاد و دو صديق به او اعطاء مي فرمايد.»
قرار گرفتن در سايه رحمت الهي
ایشان همچنین فرموده اند: «خداوند هفت گروه را در سايه رحمت خود جاي مي دهد، روزي كه سايه اي جز سايه او نيست: اول زمامداران دادگر و دوم جواني كه در عبادت خداوند پرورش يافته باشند.»
امام باقر (ع) نیز به جوانان توصيه کرده اند: «اي طالب علم! نماز را به پا دار، قبل از آن كه پيري و سستي فرا رسد، كه آن وقت قدرت نماز گزاردن را نداري و براي تو ميسر نيست (و شايد اشاره به پس از مرگ باشد)».
منبع:قدس