یکی از نکوهیده ترین اعمال بی شک احساس غرور و شادمانی نسبت به گناهی است که فرد بدان مرتکب شده است.
عقیق:پیروی از شهوت، نتیجه‌ای جز پشیمانی ندارد. چه بسیار لذت‌های لحظه ای وزودگذر که گستره ویرانی و زیان های جبران‌ناپذیر آن تا سالیان سال گریبان‌گیر آدمی می‌شود. خداوند حکیمی که غریزه را برای بقای آدمی در وجود وی نهاده است، راه برآوردن آن را نیز در نظر گرفته است. خداوند، انسان ها را به گون های آفریده است که به ارضای غریزه خویش نیاز دارند. ارضای غریزه، ضروری است، ولی باید از راه مشروع باشد. اسلام برای اینکه نسل انسان ها دست خوش نابودی نشود، بی بند و باری در ارضای غریزه جنسی را به‌شدت رد واز همگان می خواهد هنگام برآوردن غریزه جنسی، قوه تعقل را به‌کارگیرند. حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند: مَنْ لَمْ‌یَمْلِکْ شَهْوَتَهُ لَمْ‌یَمْلِکْ عَقْلَهُ: هرکس مالک شهوتش نباشد، مالک عقلش نیست. همچنین کسی که مالک شهوتش نباشد، در حقیقت، شهوتش مالک اوست و چنین کسی خوار است:عَبْدُ الْشَهْوَتِ اذَلُّ مِنْ عَبْدِ الْرِقِّ: بنده شهوت از بنده زرخرید خوارتر است. بسیارند کسانی که بر اثر غفلت، خود را به گناه آلوده‌اند. با این حال، پس از چندی، از کار خویش شرمسار گردیده و در خلوت خویش از درگاه خدا آمرزش می‌خواهند. برخی نیز آشکارا و بی‌محابا گناه می‌کنند و نه تنها شرمنده نمی‌شوند، بلکه از کار زشت خود شادمانند و به آن می بالند. این افراد بدترین گناه‌کارانند؛ چون نهایت دشمنی خود را با خدا نشان می‌دهند و بی‌تردید، عذاب سختی در انتظار آنان است. امیرالمومنین حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند: شَرُّ النّاسِ مَنْ لایُبالِی انْ یَراهُ النَّاسُ مُسِیئاً: بدترین مردم کسی است که از اینکه مردم او را گناه کار ببینند، پروایی ندارد. همچنین در مقابل اینان، انسان‌های با شرم و حیایی هستند که حضرت درباره آنان می‌فرماید: مَن کَسْاهُ الْحَیاهُ ثَوْبَهُ لَمْ یَرَ النَّاسُ عَیْبَهُ: کسی که لباس حیا بر تن کرده است، مردم عیب وی را نخواهند دید. پی نوشت : 1-آمدی، غررالحکم، ج4: 169؛ ج5: 416. 2-جندی، سجع الحمام: 236. *حسین اسحاقی، چگونه زیستن: درسهایی از چشمه‌سار حکمت امام علی (ع) به روایت شیعه و سنی: 79-80. منبع:قدس 211008