گفتار آدمی بیانگر شخصیت اوست، انسان‌های مؤدب و باشخصیت هرگز در بدترین شرایط هم حاضر نیستند در کلام خود از سخنان غیر اخلاقی استفاده کنند و همیشه گفتارشان احترام آمیز است.
عقیق:خداوند متعال در قرآن می فرماید: وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا بقرة/83 با مردم با زبانِ خوش سخن بگوييد حکایت؛ یکی از سادات اهل فضل نقل می کند: در ایامی که مفاتیح الجنان تازه منتشر شده بود، روزی در سرداب سامرا نشسته بودم و آن را در دست داشتم و مشغول زیارت خواندن بودم. دیدم شیخی با قبای کرباس و عمامه کوچکی نشسته و مشغول ذکر است، شیخ از من پرسید: این کتاب که می خوانی چیست؟ گفتم: کتاب مفاتیح الجنان از محدث قمی، آقای حاج شیخ عباس است و شروع کردم به تعریف کردن از آن کتاب. شیخ گفت: این قدر هم که تو می گویی تعریف ندارد، بیش از حد تعریف می کنی. من عصبانی شدم و با ناراحتی گفتم: آقا! بلند شو و از این جا برو، شما متوجه خوبی و ارزش این کتاب گرانبها نیستی، شیخ که از رفتار من ناراحت شده بود با نرمی با من سخن گفت و هیچ توهینی نکرد. کسی که کنارم نشسته بود، دست زد به پهلویم و گفت: مؤدب باش آقا، ایشان خود محدث قمی هستند. من که متعجب و شرمنده شده بودم، بر خاستم و با آن عالم بزرگوار روبوسی کردم و عذر خواستم و خم شدم که دست ایشان را ببوسم؛ ولی آن مرحوم ادب کرد و نگذاشت و خم شد دست مرا بوسید و گفت: شما سید هستید. ای زبان! هم گنجِ بی پایان تویی ای زبان! هم رنجِ بی درمان تویی2 پی نوشت ها: 1. با اقتباس و ویراست از کتاب هزار و یک حکایت اخلاقی 2. مولوی منبع:حوزه 211008