آن گونه باشيد كه اگر چيزى را از دست داديد، تأسّف نخوريد و اگر چيزى به شما دادند، شاد نشويد.
عقیق:قرآن مى فرمايد: «لِكَيلا تَأسوا على ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم»؛1 آن گونه باشيد كه اگر چيزى را از دست داديد، تأسّف نخوريد و اگر چيزى به شما دادند، شاد نشويد. راستى آيا مى شود انسان اينگونه متعادل باشد كه دادن ها و گرفتن ها در او اثرى نگذارد؟ كارمند بانك، يك روز مسئول دريافت پول مردم مى شود و روز ديگر مسئول پرداخت پول به مردم مى شود. نه آن روزى كه پول مى گيرد خوشحال است و نه آن روزى كه مى پردازد، ناراحت. زيرا او مى داند هر دو روز، امانتدارى بيش نبوده است. مثالى ديگر: براى لاستيك تراكتور، حركت در زمين هموار و غير هموار يكسان است، ولى براى لاستيك دوچرخه، تفاوت دارد. نشستن و برخاستن يك گنجشك، روى شاخه گل اثر مى گذارد ولى روى درخت تنومند، اثر چندانى ندارد. آرى، انسانهاى بزرگ به خاطر سعه صدرى كه دارند، مسايل جزئى در روح آنان اثر چندانى ندارد. امام حسين عليه السلام ظهر عاشورا در برابر ده ها تير كه به سويش رها شد و دهها داغى كه ديد، نمازِ با حال و خشوعى خواند، در حالى كه كوچكترين حركت، ما را از نماز يا خشوع باز مى دارد.