عقیق: جاده زندگی بر روی هر یک از ما گشوده است و فارغ از اینکه هر یک از ما با چه سرعتی و در چه مسیری در حرکتیم، همه ما در آن در حال گذریم، درست است که در این جاده عده ای از ما سوار بر اتومبیلی شیک و گران و دیگری سوار بر اتومبیلی ارزان تر، امام مهم تر از آنکه با چه وسیله ای در حال گذریم این است که در کدام مسیر در حرکتیم، آیا پوینده راه حق  و حقیقتم و به سعادت و خوشبختی راه می پیمانیم و در مسیری که پر از پیچ و خم های متوالی، خشکی و کویر و ناملایمات و سختی است، باید عبور کنیم، اما در نهایت به آبادی و سبزی جنگل و زیبایی خواهیم رسید.

یا اینکه در مسیری در امتداد رودخانه ای سبز و زیبا و با هوایی دلنشین که در نهایت به دره ای عظیم و هولناک ختم می شود در حرکتیم.

قطعا بهترین مسیر، مسیری نیست جر آنکه پویندگان راه خدا می پیمایند.

حضرت علی (ع) در خطبه 220 نهج البلاغه در این باره اینگونه می فرماید؛ آنکس که عقل خویش را زنده کند و نفس خویش را بکشد، تا آنجا که جسمش لاغر و خشونت اخلاقش به نرمی گراید، برقی پر نور بر او خواهد درخشید و راه بر او روشن می کند که او را به راه راست می کشاند و از دری به در دیگر می برد تا به دره سلامت و سرای جاودانه رساند و پای او در قرار گاه امن آرامش تن استوار می گردد و این پاداش آن است که دل  را درست به کار گرفت و پرودگار  خویش را راضی کرد.

پس این منطقه زمانی و مکانی به اسم دنیا که در پیش پای همه بندگان برای آزمایش نهاده شده است ، اگر با کمی صبر و تحمل بر آن بنگیریم، سعادت همیشگی را به لذت های زود گذر دنیا نخواهیم فروخت و یقینا با کمی اراده از اراده ی خداوندی که در وجود ما به امانت نهاده و با امید به حکمت و رحمت بی حد و مرز خداوندی حتما به پایانی خواهیم رسید که رضایت خداوند مهر پایان آن خواهد بود.

برای شروع شدن و خاتمه یافتن آن کار خوب فکر می کنیم، حساب و کتاب ، سنگین و سبک را معیار انتخاب قرار می دهیم.

مقدمه ای شاید کوتاه در ابتدای هر کار اصل مهمی برای پیروزی است و ما آرام و سنجیده به پیش می رویم  و "آخر" سرانجام همه کارهاست، خواه پیروز باشیم خواه شکست خورده.

و آخرت  واژه ای که شاید روزی صدها بار بشنویم و فکر کرده و نکرده به آن روزگار را سپری کنیم، در حالی که آخرت یا پایان کار نزدیک است.

حضرت امیر در خطبه 21 نهج البلاغه می فرماید؛ پایان کار در برابر شماست و عوامل مرگ پیوسته شما را به پیش می راند و مرگ پیش روی ماست و هیچ شک و تردیدی در آن وجود ندارد و هر که باشیم و هر کجا باشیم پایان کار همه ما آنجاست و پایان کار ما پشت سر ماست به خاطر اینکه تمام عواملی که ما را به پایان نزدیک می کند پشت سر ما قرار دارد و از کودکی به جوانی و از جوانی به پیری و از پیری به پایان زندگی پیش می برد.

و انگار نیروهای پشت سر ما هستند که خواسته و ناخواسته، دانسته و ندانسته ما را به سمت آخرت راهنمایی می کند.

گاهی سرعت زیاد در یک اتوبان، گاهی حرکت در روی لبه پرتگاه و اتفاقاتی که در طول روز برایمان می افتد و می گویم که به " خیر گذشت"  اما چرا همه ما این گذشتن به خیر ها را حساس می کنیم ولی هیچ گاه تغییر نمی کنیم شاید برای اینکه کسی را نرنجانیم و خوب تر باشیم.

همه ما تمام شدن روزها را می بینیم و در آخر هر سال می گوییم، امسال هم تمام شد و می دانیم که روزهای عمر می گذرد اما فقط اندکی برای اصلاح بدی هایمان که حتی خودمان را آزار می دهد، آستین همت را بالا نمی زنیم.

و شاید چون تمام ساعت های زندگی پر شده از زر و زیور و کاستن ها و سرگرمی های عزیز که روح خداوندی ما با آنها ناسازگار نیست.

پی نوشت ها:

خطبه های 21، 220 و حکمت 10 نهج البلاغه

منبع:باشگاه خبرنگاران

211008