همسر حمید سبزواری با اشاره به این که چند ماهی است که بیماری آلزایمر این شاعر شدید شده است، از مردم خواست تا برای بهبودی «بزرگ جماعت شعر انقلاب» دعا کنند.
عقیق:همسر حمید سبزواری با اشاره به این که چند ماهی است که بیماری آلزایمر این شاعر شدید شده است، اظهار کرد: متاسفانه فراموشی ایشان نسبت به ماه‌های گذشته شدیدتر شده و حتی گاهی فرزندانشان را هم به خاطر نمی‌آورند.
وی ادامه داد: چند سال پیش به علت مشکل تنگی مری که آقای سبزواری داشتند باید آمپولی می زدند که دکتر آمپول را به رگ اشتباهی تزریق کرد و به علت همین اشتباه داشتند دستشان را از دست می دادند. دکترها برای جلوگیری از این اتفاق مجبور شدند از گردنشان آنیژو بگیرند و همان زمان به ما گفتند که این آنیژو می‌تواند باعث بروز آلزایمر شود.
وی همچنین با تاکید بر این که شرایط جسمانی و روحی حمید سبزواری به گونه‌ای است که دیگر به سراغ کتاب و شعر نمی‌رود، عنوان کرد: البته برایم عجیب است که ایشان در دیدار با مقام معظم رهبری در نیمه ماه رمضان توانست حضور پیدا کند و شعر کوتاهی بخواند. هر چند در طول راه چند بار فراموش کرد که کجا می رود و فرزندم به او یادآوری می‌کرد.
همسر شاعر سرود «خمینی ای امام» در پایان از مردم کشورمان و دوست داران این شاعر متعهد و انقلابی خواست تا برای سلامتی‌اش دعا کنند.
گفتنی است مقام معظم رهبری در دیدار سالانه شاعران، پس از دیدن حمید سبزواری با صدای بلند صدا می‌زنند: آقای حمید... و این شاعر پیشکسوت با کمک بقیه آرام آرام نزدیک می‌شود و حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز می گویند: «بیایید ببوسمتون...» و این شاعر را در آغوش می‌کشند. و چنین توجهی از سوی رهبری نشان از اهمیت و اثرگذاری این شاعر انقلاب دارد.
همچنین علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در این جلسه از حمید سبزواری با عنوان «بزرگ جماعت شعر انقلاب» نام می‌برد و می‌خواهد که او شعرخوانی را شروع کند.
حمید سبزواری متولد 1304 سبزوار است. وی ابتدا به شغل معلمی مشغول بود. بعد از حوادث مرداد 32 از آموزش و پرورش اخراج و سپس کارمند بانک بازرگانی (بانک تجارت پس از انقلاب) در تهران شد و سپس به شاعری روی آورد. شعر سبزواری، به اعتقاد بسیاری شناسنامه زمانمند انقلاب است، زیرا کمتر حادثه یا رویدادی است که انعکاسی از آن درشعر او نباشد. شاعر با حساسیت ویژه خویش، هر رویداد مهم تاریخ معاصرایران رابا گل واژه‌های شعرش درحافظه زمانه نقش کرده است تا آیندگان از یاد نبرند که نسل گذشته در چه شرایط دشواری از آرمان‌ها و انقلابش دفاع کرده است.
از آثار او می‌توان به «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر، «تو عاشقانه سفر کن» و «بانگ جرس» اشاره کرد.