قرآن نامۀ عاشقانه ای است از طرف خداوند متعال برای هدایت بندگانش و ماه رمضان ماهی است که این موهبت الهی در آن نازل شده است؛ از این رو برای اینکه از هدایت گری قرآن استفاده نماییم لازم است که با آن انسی پیوسته برقرار نماییم.
عقیق:توسل به تکیه گاهی مطمئن و آرامش بخش همچون قرآن کریم، بی شک بهترین راهنما و الگو در زندگانی برای دستیابی به قرب الهی می باشد.. آنان که می‌خواهند در مشکلات زندگی، دچار وحشت و اضطراب نشوند و حوادث گوناگون، قلبشان را نلرزاند و چون کوه استوار و پابرجا باشند، باید خود را با آیات دل‌نشین قرآن مأنوس سازند. این کار به همه زوایای زندگی فرد روشنایی و صفا می بخشد و چنان اطمینان و اعتمادی به انسان می دهد که هر وحشت و اضطرابی را به امنیت و رحمت تبدیل می‌کند. آنان که با قرآن هم دم هستند، مایه آرامش‌خاطر دیگرانند. در این باره حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند: مَنْ آنَسَ بِتِلاوَةِ الْقُرْانِ لَمْ تُوحِشْهُ مُفارَقَهُ الْاخْوانِ؛ هر که با قرآن مأنوس است، از دوری یاران وحشتی ندارد. همچنین در سخنی دیگر که اهل سنت نقل کرده‌اند، این امام همام قرآن را چنین توصیف می‌کنند: عَلَیْکُمْ بِکتابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِانَّهُ فِیهِ نَبَأَ مَا قَبْلَکُمْ وَ نَبَأَ ما یَأتِی بَعْدَکُمْ وَ الْحُکْمُ فِیهِ بَیِّنٌ ... فَهُوَ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِینُ وَ نُورُهُ الْمُبینُ وَ شِفَاءُهُ النَّافِعُ عِصْمَةٌ لِمَنْ تَمَسّکَ بِهِ و نَجاةٌ لِمَنْ تَبِعَهُ لا یَمُوجُ فَیُقَامَ وَ لا یَزْیِغُ فَیَتَشَعَّبَ وَ لا تَنْقَضِی عَجائِبُهُ؛ بر شما باد روی آوردن به کتاب خدای عز و جل؛ زیرا در آن، خبر گذشتگان و آیندگان است. حکمش، روشن است. ریسمان محکم الهی و نور آشکار الهی است و درمانش سودمند است. مانع از گمراهی کسی است که به آن بیاویزد و نجات است برای کسی که از دستورهایش پیروی کند. گمراه نمی‌شود تا نیازمند هدایت کردن باشد شگفتی هایش پایان نمی پذیرد.
پی نوشت ها: 1-آمدی، غررالحکم، ج 5، 369. 2-متقی، کنزالعمال، ج 16: 193. *حسین اسحاقی، چگونه زیستن: درسهایی از چشمه‌سار حکمت امام علی (ع) به روایت شیعه و سنی: 46-47. منبع:قدس 211008