وی افزود: به طور مثال در سوره­ بقره درباره حضرت ابراهیم(ع) می فرماید «اتیناه فی الدنیا حسنه و انه فی الاخره لمن الصاحین­». در این آیه کلمه «حسنه» بدون الف و لام، اشاره به نوع حسنه دارد. یعنی هر آنچه در این دنیا خوبی بوده، به جناب ابراهیم عطا کرده ایم. حال به نظر شما چرا خداوند چنین نعمتی را به ایشان عطا فرمود؟ یقیناً بطور مجانی عطا نکرده است.

این استاد حوزه ادامه داد: خداوند در آیه دیگر به این سئوال ما پاسخ داده است، آنجا که خطاب به حضرت ابراهیم(ع) در دوران جوانی، می فرماید؛ از او خواستم با همه­ی وجودش، خود را به من واگذار کند. تا هر آنچه من صلاح می دانم همان را برایش مقدر کنم و به عبارتی تصمیم گیرنده من باشم و او فقط مجری باشد و نه دخیل.

وی با بیان اینکه خودمحوری مانع از تسلیم در برابر مقدرات الهی است، اظهار داشت: خداوند از ابراهیم(ع) خواست تا خود محوری را کنار بگذارد و تسلیم خواست و اراده او باشد و در یک کلام آنچه را خدا مصلحت می داند، برای او در نظر بگیرد و او نیز با جان و دل مجری و عمل کننده­ی به خواسته های خداوند باشد، و این همان معنای تسلیم است. بنابراین هر کس تسلیم خواست و اراده خدا باشد، او نیز دنیا را مستخدم بندگان خداخواه می کند بطوری که همه­ کارهای دنیوی و اخروی شان به خوبی انجام می شود و در زندگی گرفتاری ندارند.

حجت الاسلام والمسلمین انصاریان در پایان با اشاره به واقع شدن مؤمنین در امتحانات خداوند، گفت: با اینکه زندگی مؤمنین مملوِّ از آزمایش و ابتلائات گوناگون است، ولی در درون اصلاً تلخی ندارد. چون کسی که تسلیم مصلحت خداوند است، امکان ندارد در زندگی تلخی داشته باشد. همانند آنجا که حضرت زینب(س) با وجود واقع شدن بزرگترین مصیبت برای خاندان اهل بیت(ع) فرمودند «­ما رأیت إلا جمیلا».