وی افزود: دعا یعنی انسان کاری کند که خدا را متوجه خویش سازد، و اگر این توجه درست صورت بگیرد، آن‌گاه در دعا این امکان وجود دارد که انسان در مقام عبد، عبودیت و بندگی به سکون و آرامش برسد، در روایت داریم اگر خدا کسی را دوست داشته باشد، او را به امتحانات و بلایا مبتلا می‌کند تا به بلوغ لازم برسد. یعنی اگر گرفتاری به انسان رسید و به سبب آن در عبادات وی مثل نماز خدشه ای وارد نشد، و این ابتلائات روی نماز خواندن او اثر منفی نداشت و بالعکس نمازش را با خلوص بیشتر خواند، این همان بلوغ لازمه است.
این خطیب حوزوی، با بیان اینکه اخلاقِ بد مانع از استجابت دعاست، اظهار داشت: علت اینکه مشکلات حل نمی شود و در کارهای مان دچار گره هستیم، از نماز و روزه نیست، بلکه به علت بد اخلاقی هاست.
حجت الاسلام مؤمنی در پایان با اشاره به بایسته‌ها و شرایط دعا کردن گفت: خضوع، خشوع و فروتنی یکی از الزامات شخص دعاکننده به هنگام دعاست. خداوند در اوصاف اهل دعا می فرماید «از روی رغبت و بیم خدا را می خوانند و در مقابل خدا خضوع و خشوع دارند». همچنین بهتر است دعا در خفا و پنهان باشد. چنان‌که امام صادق(ع) فرمود «دعا در خفا هفتاد برابرِ دعا در علانیت است»، بنابراین اگر کسی با دعا انس بگیرد، نشاطی حقیقی در دلش قرار می‌گیرد.
منبع:حوزه