هر کس که می خواهد در دنیای پر آشوب کنونی از نجات یافتگان و رستگاران باشد، باید خود را به وسیله دعا و توسل و تضرع به آستان حضرتش نزدیک کند تا مشمول دعای آن بزرگوار گردد.
عقیق: نیایش یا دُعا شکلی از رفتار دینی است که هدف از آن، جستن ارتباط با
موجودیتی است که فرد نیایشگر او را به عنوان آفریدگار خود یا موجودی روحانی
در نظر می‌گیرد. فرد نیایشگر در دعاهای خود معمولاً خواسته‌ای را از مخاطب
نیایش خود طلب می‌کند. دعا (نیایش) در لغت به معناى خواندن و درخواست كردن
است و در اصطلاح عبارت است از درخواست توأم با خضوع و تضرع بنده از
خداوند.
دعا كردن، مستحب و داراى فضیلت بسیار و برترین عبادت است،
ترك دعا از روى تکبر حرام و از گناهان کبیره است. یکی از دعاهایی که نزد
شیعیان از ارج و قرب والایی برخوردار است، دعای فرج است. آنچه در دعای فرج
از خداوند متعال تقاضا می گردد سلامتی و تعجیل در ظهور امام عصر علیه
السلام است.
شاید در وهله نخست این مطلب به ذهن خطور کند که چیزی از
این دعا عاید داعی نخواهد شد و متعلق دعا فقط و فقط امام زمان علیه السلام
است و این در حالی است که دعای فرج، دعا در حق خودمان است.
برکات دعا برای فرج به خود ما بر می گردد
مرحوم
آیه الله موسوی اصفهانی دو جلد کتاب به امر مطاع امام زمان علیه السلام
نوشت به نام "مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم". تمام مطالب این کتاب
ارزنده درباره این موضوع است که دعا کردن برای فرج آن بزرگوار چه فوایدی را
نصیب دعا کننده می گرداند.
در روایتی، حضرت امام حسن عسکری علیه
السلام یکی از فواید مهم دعا را نجات از هلاکت در زمان غیبت بیان می
فرماید. روایت مهم ذیل را با دقت تمام بخوانید:
احمد بن اسحاق گوید:
به حضور حضرت عسکری علیه السلام رسیدم و بنا داشتم از آن حضرت درباره امام
بعد از او سوال کنم. حضرت به قدرت امامت از باطنم آگاه شدند و فرمودند:
ای
احمد ابن اسحاق! بدرستی که خداوند خالی نگذاشت زمین را از حجت از زمان
حضرت آدم، و نخواهد گذاشت تا اینکه قیامت به پا شود. به سبب آن حجت، بلا را
از زمین دفع می کند، و به خاطر او باران را نازل می کند، و به وجود او
زمین برکاتش را بیرون می دهد.
احمد بن اسحاق می گوید: گفتم ای پسر رسول خدا، امام و خلیفه بعد از تو کیست؟
پس
امام به سرعت برخاست و داخل (اندرون) خانه شد، سپس بیرون آمد در حالی که
روی دوشش پسری سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده می درخشید. حضرت
امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:
ای احمد ابن اسحاق، اگر تو نزد
خدا و حجتهای خدا عزیز و گرامی نبودی، هیچ گاه این فرزندم را به تو نشان
نمی دادم. بدرستی که او هم اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله و هم کنیه
اوست، و اوست کسی که زمین را پر از عدل و داد می کند، پس از آن که پر از
ظلم و جور شده باشد. ای احمد بن اسحاق، مثل او در این امت مثل خضر علیه
السلام و مثل او مثل ذو القرنین است. به خداوند سوگند او دارای غیبتی است
طولانی که نجات پیدا نمی کنند مردم در آن زمان از هلاکت مگر کسی که خدای عز
وجل او را بر قول به امامتش ثابت بدارد و او را موفق کند در آن زمان غیبت
که برای تعجیل فرجش دعا کند.
هیچ عملی در دنیا گم نمی شود!
احمد بن اسحاق گفت: ای مولای من، آیا علامتی هست که دلم اطمینان پیدا کند به آن علامت؟
پس
آن پسر خوش سیما (که جان همه عالم به فدایش باد) به زبان عربی گویا آغاز
به سخن کرد و فرمود: بقیه الله در زمین منم، انتقام گیرنده از دشمنان منم، و
پس از مشاهده عینی من دنبال اثری نگرد.
ای احمد بن اسحاق. پس هر کس
که می خواهد در دنیای پر آشوب کنونی از نجات یافتگان و رستگاران باشد،
باید خود را به وسیله دعا و توسل و تضرع به آستان حضرتش نزدیک کند تا مشمول
دعای آن بزرگوار گردد.( کمال الدین، ج 2، ص 485)
دعای داعیان را امام آمین می گوید
طبق
روایات وارده هنگامی که موالیان و دوستان خاندان عصمت و طهارت علیهم
السلام دعا می کنند، اولیای خدا آمین می گویند، و چه ارزشمند است دعایی که
حضرت اباصالح المهدی علیه السلام آمینش را بگوید. برای اثبات گفتارمان به
بیان یک روایت بسنده می کنیم: محمد بن الحسن الصفار از ابوالربیع شامی
آورده است که گفت: به حضرت ابوعبدالله صادق علیه السلام عرضه داشتم: از
عمرو بن اسحاق حدیثی به من رسیده. فرمود: آن را عرضه کن. گفتم: وی بر
امیرالمومنین علی علیه السلام داخل شد، پس آن حضرت آثار زردی بر صورتش دید،
فرمود: این زردی چیست؟. پس بیماریی که در او بود، توضیح داد.
آن
حضرت به او فرمود: ما خوشحال می شویم به خوشحالی شما، و اندوهگین می گردیم
به حزن شما، و بیمار می شویم به بیماری شما، و دعا می کنیم برای شما، و شما
که دعا می کنید ما آمین می گوییم. عمرو به امیرالمومنین علیه السلام عرض
کرد: آنچه فرمودید دانستم، ولی چگونه ما دعا می کنیم شما آمین می گویید؟.
آن حضرت فرمود: بر ما یکسان است حاضر و دور. امام صادق علیه السلام فرمود:
عمرو راست گفته است.( بصائر الدرجات، ص 260)
دعای فرج، یاری کردن به زبان
بی
تردید دعا کردن برای آن بزرگوار، نصرت و یاری اوست، چون یکی از انواع
نصرت، یاری کردن به زبان است، و دعا برای آن حضرت یکی از اقسام یاری کردن
به زبان است.
پر واضح است که دعا از بهترین انواع نیکی است، پس اگر
مومن برای مولای خود خالصانه دعا کند، مولایش نیز برای او دعا می کند، و
دعای آن بزرگوار کلید همه خیرات و برکات و فلاح و رستگاری است.
مرحوم
آیه الله موسوی اصفهانی در کتاب مکیال المکارم (ج 1، ص 386) نقل می کند
که: یکی از برادران صالحم برایم نقل کرد که آن حضرت را در عالم رویا مشاهده
کرده و آن بزرگوار به او فرموده اند: من برای هر مومنی که پس از ذکر مصائب
سیدالشهداء در مجالس عزاداری دعا می کند، دعا می کنم.
آیت الله
بهجت (ره) درباره دعا در حق امام زمان علیه السلام می فرمایند: دوستان آن
حضرت ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ باید دو مطلب مهم را رعایت كنند:
یكى
این كه، در شداید براى فرج دعا كنند، كه خود همین مژده اى است براى این كه
شداید به فرج متصّل است. دیگر این كه، دعا كنند كه ظهور آن حضرت براى اهل
ایمان، همراه با عافیت باشد، و تا وقت ظهور با وجود بلاها و شداید، ثابت
قدم و استوار در دین و عامل به تكلیف باشند؛ خدا كند ظهور آن حضرت زود و
قریب، و با عافیت اهل ایمان همراه باشد!