عقیق:شرح دعا های روز را به قلم حجت الاسلام والمسلمین محمد امینی گلستانی منتشر می کند. اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِي فِيهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي فِيهِ مِنَ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِ وَ لاَ تَجْعَلْنِي فِيهِ غَرَضاً لِلْبَلاَيَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِكَ يَا عِزَّ الْمُسْلِمِين [1] اى خدا در اين روز مرا به لغزشهايم مؤاخذه مفرما و عذر خبط و خطاهايم بپذير و مرا هدف تير بلاها و آفت ها قرار مده به حق عزت و جلالت اى عزت بخش اهل اسلام . اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِي فِيهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي فِيهِ مِنَ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِ «اقاله» یعنی مؤاخذه نکن، از آنجا که انسان خواسته یا ناخواسته دچار خطا و لغزش می گردد لذا در فراز اول این دعا از خدا می خواهیم ما را مؤاخذه نفرماید. خداوند عالم هیچگاه برای لغزش ها و اشتباهات؛ بنده اش را محکم مؤاخذه نمی کند، چون انسان قابل اشتباه است، اما آن بنده ای را مؤاخذه می کند که به لغزش و اشتباهاتش ادامه داده و معصیت را شغل خودش قرار دهد. بر بنده است که اگر اشتباه کرد فوراً به سوی خدا بازگردد، نه اینکه به خدا اعتنا نکند، لذاست که در روایات داریم: کسانی که به گناه اصرار میکنند، دیگر توبه ای ندارند، توبه میکنند ولی باز هم همان کار را انجام میدهند، البته باید توبه کنند، توبه باید شود، اما به گناه اصرار نورزند، چون توبه مسأله ای است که خداوند عالم ما را از آن محروم نمی کند و دست رد به سینه ما نمی زند و تا آخرین روز عمر امکان توبه وجود دارد. از رحمت خدا مایوس نشویم شیطان بعد از معصیت، ما را ناامید میکند، میگوید خدا دیگر تو را نمی بخشد آخرت از دستت رفت لااقل به لذت دنیایی برس، رحمت خداوند همیشه شامل حال ما هست و خداوند همیشه بخشنده و مهربان است، هیچ وقت فکر کرده اید اگر به پدر و مادرمان که از گوشت و خون آنها بوجود آمده ایم، چند بار نسبت به آنها نافرمانی کنیم ما را از خود میرانند در حالی که روح و وجود و غذای ما در اختیار آنها نیست، اما خدایی که همه چیز ما را سالها میدهد، اگر نسبت به او نافرمانی کنیم باز میفرماید: بنده ام برگرد و من توبه تو را قبول میکنم و واقعاً هم قبول میکند هیچ شک و شبهه ای در این مورد نیست. یاس از رحمت الهی گناهی کبیره اقناع، مأیوس شدن به سبب یکی از گناهان کبیره است، « وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ »[2]، از رحمت خدا مأیوس نمی شود مگر گمراهان ، همیشه در توبه باز است و توبه همیشه مقبول است و هیچگاه خداوند عالم توبه کنندگان را مأیوس بر نمی گرداند. « قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم »[3] بگو: «اى بندگان من -كه بر خويشتن زيادهروى روا داشتهايد- از رحمت خدا نوميد مشويد. در حقيقت، خدا همه گناهان را مىآمرزد، كه او خود آمرزنده مهربان است. وَ لاَ تَجْعَلْنِي فِيهِ غَرَضاً لِلْبَلاَيَا وَ الْآفَاتِ و مرا هدف تير بلاها و آفتها قرار مده؛خدایا من را در این روز مورد ریزش بلاها و آفات قرار نده،ضعیف ترین موجودات انسان است و لذا برای اینکه محل آفات و بلایا قرار نگیرد باید به قدرت مطلق که حق متعال است تکیه کند. حکایتی خواندنی از لطف و رحمت الهی بسیاری از افراد در دوران زندگی از نظر بلا و آفات محفوظ مانده اند، در تاریخ نقل شده: دزدانى به خانهاى داخل شدند، ديدند بچه اى را در گهواره دستانش را بسته اند (كه از گهواره نيفتد) براى اين كه بچه بيدار شده گريه مىكند و صاحب خانه بيدار مىشود و دزدها را مىبيند، گهواره را با بچه يواشكى بيرون برده و در دوردست گذاشتند، و به نقل اثاث خانه مشغول شدند و ديگر چيزى در خانه نماند، در اين حال صاحب خانه بيدار شد و ديد بچه نيست و دزدها خود را در گوشه خانه، پنهان نمودند و صاحب خانه زنش را بيدار كرد و گفت: بچه نيست و بيرون پريدند ديدند تمام وسايل خانه بيرون چيده شده، با تعجب نگاه كردند ديدند بچه هم در گهواره آنجاست، ناگهان خانه فروريخت و دزدها زيرآوار مردند و صاحب خانه و بچه و اموالشان سالم ماند.[4] بِعِزَّتِكَ يَا عِزَّ الْمُسْلِمِين خدایا ما تسلیم تو هستیم و با تو عزیز شده ایم و با قبول تو به عزت رسیده ایم، ما را به ذلت نکشان و به احترام عزت و عظمتت من را از همه بلایا نجات بده. شعر : به هر ناچيز چيزي او دهد او**** عزيزان را عزيزي او دهد او مبادا آن كه او كس را كند خوار ****كه خوار او شدن كاريست دشوار اگر عزت دهد رو ناز مي كن ****وگرنه چشم حسرت باز مي كن پی نوشت ها: [1] - بحارالأنوار ج : 95 ص : 39 اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِي بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي فِيهِ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِ وَ لَا تَجْعَلْنِي غَرَضاً لِلْبَلَايَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِكَ يَا عِزَّ الْمُسْلِمِينَ [2] - حجر آیه 56 [3] -زمر آیه 53 [4] - لئالى الاخبار: ج 2 ص 92.منبع:حوزه