03 آذر 1400 19 ربیع الثانی 1443 - 03 : 18
کد خبر : ۵۶۶۱۷
تاریخ انتشار : ۰۶ تير ۱۳۹۴ - ۱۳:۰۵
سالروز وفات ام‌المؤمنین خدیجه کبری(س)
حضرت رسول(ص) پس از وفات حضرت خدیجه(س) و در دوران سکونت در مدینه، چنان از این بانوی بزرگوار خشنود بود که هنگام ذبح گوسفند، حتماً خود را مقید می‌‏دانست سهمی از گوشت را برای دوستان ایشان بفرستد.

عقیق:یکی از مهمترین امتیازات حضرت خدیجه نه تنها بر دیگر همسران آن حضرت، بلکه بر تمام مسلمین این است که ایشان اولین زن مسلمان است.

امتیازات ویژه‌ای که حضرت خدیجه(س) داشتند را می‌توان در بیانات رسول الله(ص) نیز جست‌وجو کرد.

پیامبر اکرم(ص) - چه در دوران حیات خدیجه و چه پس از وفات ایشان- همیشه از وی با احترام و نیکی یاد می‌کرد و با آنکه تعدد زوجات در آن زمان مرسوم بود؛ اما تا هنگامی که خدیجه(س) زنده بود، هیچ زن دیگری اختیار نکرد.
گرامی داشت پیامبر اکرم(ص) از خدیجه به خاطر جایگاه واقعی خدیجه بود. آن حضرت، خدیجه(س) را به همراه حضرت مریم، آسیه (همسر فرعون) و حضرت فاطمه زهرا(س)، یکی از چهار زن برتر عالم می‌‏دانست و به او در دوره حیاتش، خانه‏‌ای در بهشت را بشارت می‌‏داد.(1)
آن حضرت(ص) پس از وفات خدیجه و در دوران سکونت در مدینه، چنان از یاد خدیجه خشنود می‏‌شد که هنگام ذبح گوسفند، حتماً خود را مقید می‌‏دانست سهمی از گوشت را برای دوستان خدیجه بفرستد و در توجیه آن چنین می‏‌گفت که: «انی لاحبّ حبیبها»؛ من دوستان [خدیجه‏] را نیز دوست دارم.(2)

بالاخره محبت پیامبر(ص) به خدیجه چنان بود که برخی از زنان آن حضرت همچون عایشه اعتراض نموده و می‌گفت: «چرا این قدر یاد خدیجه می‏‌کنی؟ مگر او پیر زنی نبود که خدا بهتر از او را نصیب تو کرده است؟»

پیامبر(ص) از شنیدن این سخن ناراحت شد و فرمود: «نه چنین نیست به خداوند سوگند که بهتر از او را به من نداده است؛ زیرا او هنگامی به من ایمان آورد که مردم کافر بودند و زمانی مرا تصدیق می‌کرد که مردم مرا دروغگو می‌‏دانستند و مال خود را در اختیار من گذاشت، در حالی که مردم مرا محروم کرده بودند و خداوند از او و نه از زنان دیگر به من فرزند داد».(3)

از این دفاع، دلیل گرامی داشت حضرت رسول(ص) از آن بانوی بزرگ و امتیاز ایشان بر دیگر همسران آن حضرت روشن می‌شود.

 

پی‌نوشت‌ها:
‏1. ابن حجر، الإصابة، تحقیق الشیخ عادل أحمد عبد الموجود، الشیخ علی محمد معوض، چاپ اول، سال چاپ1415، ناشر دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 8، ص 101.
2. الاصابة، ج 8، ص 103.
3. همان.

منبع:فارس

گزارش خطا

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
نظر: