یکی از دستورات دین مبین اسلام، انجام فریضه روزه در ماه مبارک رمضان می باشد، به نحوی که برای فرد روزه دار نیز فضایل فراوانی نقل و این امر در گفتار ائمه اطهار (ع) نیز مورد تاکید واقع گردیده است.
عقیق:امیرالمومنین علی(ع) بیان داشته اند: خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید ، و از این رو امام کاظم(ع) فرموده اند: دعای شخص روزه‌دار هنگام افطار مستجاب می‌شود. در این بین یکی از اموری که می توان در این ماه پر برکت به واسطه آن از اجر و پاداشی فراوانی برخوردار شد، اطعام روزه داران به ویژه به هنگام افطار می باشد. در این باره امام صادق(ع) فرموده اند: هر کس روزه داری را افطار دهد، برای او هم مثل اجر روزه دار ثبت می گردد؛ و نیز امام کاظم(ع) می فرمایند: افطاری دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبی) بهتر است . علاوه بر این یکی از اعمالی که در این ماه به صورتی بسیار فراوان نکوهیده شده است روزه خواری و روزه نگرفتن بدون عذر و دلیل قابل قبول است، چنانکه این عمل برای این افراد عواقبی را به همراه دارد، به نحوی که از امام صادق(ع) روایت شده است که ایشان فرموده اند: هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر) ، بخورد - روح ایمان از او جدا می‌شود. پی نوشت ها: 1-علامه مجلسی، بحار الانوار ج 92: 255 . 2-کلینی، الکافی، ج 4: 68. 3-آمدی، غرر الحکم، ج 1: 417. منبع:قدس 211008