إِذَا مُتُّ فَادْفِنِّي إِلَى جَنْبِ حَيْدَرٍ
أَبِي شَبَّرَ أَكْرِمْ بِهِ وَ شُبَيْرٍ
زمانى‏ كه از دنيا رفتم كنار حيدر دفنم كنيد
پدر حسن و حسين چه كريم است او
فَلَسْتُ أَخَافُ النَّارَ عِنْدَ جِوَارِهِ
وَ لا أَتَّقِي مِنْ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ
در جوار او از آتش نمى‏ترسم
و از منكر و نكير پروا نمى‏كنم
فَعَارٌ عَلَى حَامِي الْحِمَى وَ هُوَ فِي الْحِمَى
إِذَا ضَلَّ فِي الْبَيْدَاءِ عِقَالُ بَعِيرٍ
بر حامى قرقگاه ننگ است كه در عرصه حمايتش
حتى در بيابان قرقگاهش افسار شترى گم شود