اگرکسی می خواهد دانشمند شود، دنیا برای او به مثابه مدرسه است واگر انسانی می خواهد سعادتمند شود، دنیا برای او مزرعه است،ولی اگر می خواهد به هر دو برسد،باید مزرعه و مدرسه بودن را، در کناریکدیگر ببیند.
عقیق:آیت
الله جوادی آملی خود اظهار داشت: اگر کسی می خواهد دانشمند شود،
دنیا برای او به مثابه مدرسه است و اگر انسانی می خواهد سعادتمند شود، دنیا
برای او مزرعه است، ولی اگر می خواهد به هر دو برسد، باید مزرعه و مدرسه
بودن را، در کنار یکدیگر ببیند.
اگر انسان می خواهد در دنیا زندگی
کند، ممکن است فقیه، اصولی، جامعه شناس، ادیب و یا مورخ شود، اما حکیم
نخواهد شد، چون دنیا از مجموعه ای اعتبارات تشکیل شده و با عناوین اعتباری
تنها امور اعتباری نصیب او می شود، نه علوم تکوینی و حقیقی.
اگر
انسان می خواهد حکیم شود، باید در زمین، زندگی کند و نه با دنیا، زیرا
حکما، شب و روز و هر آنچه در این کره خاکی وجود دارد را، نشانه و دلیل بر
حقانیت ذات اقدس ربوبیت می‌دانند؛ بنابراین اگر کسی می خواهد در مدرسه
زندگی کند، باید با شمس و زمین و آسمان رابطه داشته باشد، تا بتواند حقیقت
تکوین را درک کند.
نگاه به دنیا متفاوت است، یک زمانی انسان دنیا را
تابلوی زیبایی می بیند، این دسته از انسانها برای تماشای دنیا آمدند، یک
زمانی انسان از دنیا عبرت می گیرد که این انسانها از حوادث دنیا درس اخلاق
می گیرند و دنیا برای آنها مزرعه و مدرسه می شود، این گروه می خواهند از
ظلم به نورانیت و عدل برسند، لذا دنیا برای آنها معبراست نه مانع. لذا اگر
کسی صحنه های عبرت آموز دنیا را می ببیند و تحولی در او ایجاد نمی شود، این
فرد تماشاگر دنیا است نه عبرت آموز.