عقیق: متن حدیث را از کتاب کافی نقل می کند.عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَا أَفْلَتَ الْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلَاثٍ وَ لَرُبَّمَا اجْتَمَعَتِ الثَّلَاثُ عَلَيْهِ إِمَّا بُغْضُ مَنْ يَكُونُ مَعَهُ فِي الدَّارِ يُغْلِقُ عَلَيْهِ بَابَهُ يُؤْذِيهِ أَوْ جَارٌ يُؤْذِيهِ أَوْ مَنْ فِي طَرِيقِهِ إِلَى حَوَائِجِهِ يُؤْذِيهِ وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَى قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ شَيْطَاناً يُؤْذِيهِ وَ يَجْعَلُ اللَّهُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لَا يَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَى أَحَد.امام صادق (علیه السلام) فرمودند: مؤمن، از سه بلا در امان نيست و گاهى هر سه بر او هجوم مى آورند: يا افراد خانواده آزارش مى دهند؛ يا همسايه آزارش مى دهد؛ يا به وسيله مردمِ سرِ گذر مورد استهزاء و توهين واقع مى شود. اگر مؤمن به قلّه كوهى پناه ببرد، خداوند، شيطان صفتى را برمى انگيزد تا او را آزار دهد. با وجود اين، خداوند ايمان او را مايه اُنس و آرامش او قرار مى دهد تا از هيچ كس وحشت نكند.پی نوشت:الكافي، ج2، ص: 250-249منبع:حوزه211008