عقیق:حجت الاسلام، غيور، نماينده بعثه مقام معظم رهبري در كاظمين، مرقد نواب اربعه امام زمان (عج) و شيخ كليني را زيارت كرد.بنابراين گزارش ابوعمرو عثمان بن سعيد عَمْرى، اولين نايب خاص حضرت مهدى (عج) سمان يا زيّات (روغن فروش) او را «سمان» يا «زيات» مىگفتند؛ زيرا براى پوشش نهادن به مقام والاى «وكالت» و «نيابت» به تجارت زيتون اشتغال داشت، تا به اين وسيله در آنروزگار كه خفقان و اختناق عجيبى بر جهان پهناور اسلامى و بخصوص شيعيان و دوستداران اهل بيت حاكم بود، خود را از شر دستگاه خلافت، حفظ نمايد.اينقدر مورد اطمينان امام حسن عسكري بود كه امام در مورد او و پسرش اينطور فرموده: العَمري أي: عثمان بن سعيد وابنه ثقتان، فما أدّيا إليك عنّي فعنّي يُؤدّيان، وما قالاه لك فعنّي يقولان، فاسمع لهما وأطعهما، فإنّهم الثقتان المأمونانعمري و فرزند او مورد وثوق من هستند هرچه ازمن براي شما نقل كنند حقيقتي است كه از من شنيده اند و نقل مينمايند هر دو نفر ثقه و مورد اعتماد من هستند به سخنان هر دو گوش فرا دهيد و امر هر دو را اجرا نماييد.با مراقبتهاي شديدي كه امام حسن عسكري (ع) نسبت به فرزندش داشت كمتر كسي را اجازه ميداد كه با ايشان ملاقات كندعثمان ابن سعيد از افراد مخصوص بود كه امام زمان را در دوران حيات امام عسكري كرارا زيارت كرده بود.محمد ابن عثمان ابن سعيد الاسدي (ابو جعفر) كه بعد از فوت پدر به جاي وي نشست و افتخار دومين نيابت امام عصر را به دست آورد وي همواره نامههاي شيعيان را به حضور امام عصر (عج) ميرساند و پاسخ كتبي را به آنان باز ميگرداند دوران سفارت او طولاني و گستردهتر بود و سر انجام بعد از چهل سال نيابت، آخر جمادي الاولي سال ۳۰۵ ه. ق رحلت فرمود و در بغداد دفن شد.ابوالقاسم حسين بن روح نوبختيكه در جامعه آن روز جهان شيعه به عقل و درايت اشتهار داشت و پس از حدود ۲۱ سال نيابت حضرت، در سال ۳۲۶ ه. ق درگذشت.علي ابن محمد سمري آخرين سفير امام عليه السلام است كه در نيمه شعبان ۳۲۹ه. ق از دنيا رفت و با درگذشت او باب سفارت خصوصي بسته شد و غيبت كبري آغاز گرديد.بسياري از علماء و محدثين شيعه، مثل كليني و علي ابن بابويه، پدر شيخ صدوق، نيز در آن سال، كه سال تناثر نجوم بود، از دنيا رحلت كردند.شش روز مانده به فوت سمري، چهارمين و آخرين نائب، از جانب امام زمان عليه السلام توقيعي صادر شد و از آن به بعد هرگونه ادعاي نيابت خاصه از طرف آن حضرت، مردود شناخته شده است.توقيع حضرت به سمري، چنين است:حَدَّثَنا أَبُومُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ الْمُكَتِّبُ قَالَ: كُنْتُ بِمَدِينَةِ السَّلَامِ فِي السَّنَةِ الَّتِي تُوُفِّي فِيهَا الشَّيخُ عَلِي بْنُ مُحَمَّدٍ السَّمُرِي _ قَدَّسَ اللهُ رُوحَهُ _ فَحَضَرْتُهُ قَبْلَ وَفَاتِهِ بِأَيامٍ فَأَخْرَجَ إِلَي النَّاسِ تَوْقِيعاً نُسْخَتُهُ«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. يا عَلِي بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِي! أَعْظَمَ اللهُ أَجْرَ إِخْوَانِكَ فِيكَ فَإِنَّكَ مَيتٌ مَا بَينَكَ وَ بَينَ سِتَّةِ أَيامٍ فَاَجْمِعْ أَمْرَكَ وَ لَا تُوصِ إِلَي أَحَدٍ فَيقُومَ مَقَامَكَ بَعْدَ وَفَاتِكَ فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَيبَةُ الثَّانِيةُ (التَّامَّةُ) فَلَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَلِكَ بَعْدَ طُولِ الْأَمَدِ وَ قَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ امْتِلَاءِ الْأَرْضِ جَوْراً وَ سَيأْتِي شِيعَتِي مَنْ يدَّعِي الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَي الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْيانِي وَ الصَّيحَةِ فَهُوَ كَاذِبٌ مُفْتَرٍ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِي الْعَظِيمِبه نام خداوند بخشنده مهربان. اي علي بن سمري! خداوند پاداش برادرانت را دربارۀ تو بزرگ نمايد. تو در فاصلۀ شش روز از دنيا ميروي. پس كارهاي خود را انجام بده و به هيچكس وصيت نكن كه پس از تو جانشينت باشد؛ زيرا غيبت دوم (تام) واقع شد و ظهوري نخواهد بود، مگر پس از اذن خداوند و اين اجازه پس از مدتي طولاني است كه دلها سخت شود و زمين از ستم پرگردد.و كسي كه ادعاي مشاهده ميكند، به زودي به سراغ شيعيان من خواهد آمد. آگاه باشيد! هر كس قبل از خروج سفياني و صيحۀ آسماني ادعاي مشاهده كند، دروغگو و افترا زننده است. و توان و نيرويي نيست، مگر براي خداوند بلندمرتبۀ بزرگ مكتّبثقه الاسلام كليني (محمد ابن يعقوب اسحق الكليني رازي)، در زمان خودش رئيس شيعه و موثقترين و استوارترين آنان در نقل حديث بوده و كتاب شريف كافي را كه يكي از منابع مهم حديث شيعه است، در مدت بيست سال، تاليف كرد كه جمعا شامل حدود ۱۶۰۰۰روايت است و حقي بزرگ بر گردن شيعه به خصوص اهل علم دارد او كسي است كه به جهت عظمت شأنش، ابن اثير، مورخ معروف، او را مجدد و موسس مذهب اماميه در آغاز قرن چهارم ميشمرد.كليني در ماه شعبان سال ۳۲۹ (تناثر نجوم) رحلت كرد.اكثر محدثون شيعه ايراني بوده اند از جمله محمدون ثلاث (سه محمد) كه صاحبان كتب اربعه اند: ابو جعفر الاول، محمد ابن يعقوب (ثقه الاسلام كليني) صاحب كتاب كافي مدفنش در بغداد است.ابو جعفر الثاني، محمد ابن علي بن بابويه قمي (شيخ صدوق) صاحب كتاب من لا يحضره الفقيه مدفنش در ري است.ابوجعفر الثالث، محمد ابن الحسن (شيخ طوسي) صاحب كتاب تهذيب و استبصار مدفنش در نجف است.211008