عقیق:بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی
گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
بخشی از آیه ۱۲ سوره حجرات
وَلَا
تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا ۚ أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ
أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا
اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ
و از یکدیگر غیبت مکنید. آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده
خود را بخورد؟ پس آن را ناخوش خواهید داشت. و از خدا بترسید، زیرا خدا
توبه‌پذیر و مهربان است.
دستوری که بسیار نیز حائز اهمیت است و به طور فراگیر بسیاری از افراد
جامعه را شامل میشود این است که غیبت یکدیگر را نکنید و غیبت آن است که
دیگری را به اوصافی که او را خوش نیاید یاد کنی، حتی اگر آن شخص حضور داشته
باشد نیز غیبت خواهد بود.
این منع برای آن است که مردم اگر گناهی می کنند همچنان پنهان بماند و کسی
از آن باخبر نشود و اگر یکی را خبر شد به دیگری نگوید. زیرا اگر بگوید هم
آبروی هم نوعش را برده است و هم به اشاعه ی فساد و گناه کمک کرده است.
حدیثی هست از پیامبر اکرم که در نکوهش غیبت فرموده اند: «الغیبهُ أشدُّ من الزِّنا» یعنی «گناه غیبت نزد خداوند از زنا بیشتر است». این نشان آن است که خداوند به هیچ روی خوش ندارد مردمان گناهان یکدیگر را فاش کنند.
تمثیل بسیار زیبا و گویای قرآن در تجسم کار غیبت این است که آدمی گوشت
برادر مرده ی خود را تناول کند که مسلماً او را سخت ناخوش خواهد آمد.
در این تمثیل تناسبها و هماهنگی های معنوی به نحو بدیعی رعایت شده است.
اولاً غیبت از جنس خوردن است و مردم گاه تعبیر می کنند که غیبت را همچون
نُقل و نبات می خورند. ثانیاً به تعبیر قرآن این خوردن به حقیقت خوردن گوشت
مرده است که هم سخت ناخوش می آید و هم مسموم و خطرناک است.
منبع:باشگاه خبرنگاران