به بیان دیگر ایشان هم در عرصه سخن و هم در ورطه عمل، همواره معارف وحیانی را سرلوح خویش قرار می‌دهند. از همین‌رو تلاش می‌کنیم هر روز برگی از تفسیر و اشارات قرآنی معظم‌له را منتشر کنیم:
امروز درباره امام بزرگوار در خطبه اول عرایضی را عرض می‌کنم؛ نگاه به امام از منظر یک شاخص. این نگاه از این جهت اهمیت پیدا میکند که چالش اصلی همه تحولات بزرگ اجتماعی - از جمله انقلاب‌ها - صیانت از جهت‌گیری‌های اصلی این انقلاب یا این تحول است.
این مهم‌ترین چالش هر تحول عظیم اجتماعی است که هدف‌هائی دارد و به سمت آن هدف‌ها حرکت و دعوت میکند. این جهت‌گیری باید حفظ شود. اگر جهت‌گیری به سمت هدف‌ها در یک انقلاب، در یک حرکت اجتماعی صیانت نشود و محفوظ نماند، آن انقلاب به ضد خود تبدیل خواهد شد؛ در جهت عکس اهداف خود عمل خواهد کرد.
لذا شما در قرآن ملاحظه می‌کنید که در سوره مبارکه هود، خدای متعال به پیغمبرش(ص) میفرماید: «فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ وَلا تَطغَوا ۚ إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ».(هود/۱۱۲) پیغمبر را امر میفرماید به استقامت. استقامت، یعنی پایداری؛ راه را مستقیم ادامه دادن؛ در جهت درست حرکت کردن. نقطه مقابل این حرکت مستقیم در این آیه شریفه، طغیان قرار داده شده است؛ «و لاتطغوا». طغیان، یعنی سرکشی؛ منحرف شدن.
به پیغمبر میفرماید: هم تو - شخصاً - هم کسانی که همراه تو و با تو هستند، این راه را درست ادامه بدهید و منحرف نشوید؛ «إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ». مرحوم علامه طباطبائی بزرگوار در تفسیر المیزان میفرماید: لحن این آیه، لحن تشدد است؛ هیچ نشانه رحمت در این آیه نیست. خطاب به خود پیغمبر است؛ «من افراد النّبیّ بالذّکر». در درجه اول، خود پیغمبر را مخاطب قرار میدهد: «فَاستَقِم». لذا این آیه به نحوی است که پیغمبر اکرم درباره سوره هود فرمودند: «شیّبتنی سورة هود»؛ سوره هود مرا پیر کرد.
این به خاطر همین آیه است. در روایت است که آن بخشی از سوره هود که پیغمبر میفرماید «من را پیر کرد»، همین آیه مبارکه است؛ به خاطر تشدیدی که در این آیه هست. در حالی که در یک جای دیگر قرآن هم دارد: «فَلِذٰلِکَ فَادعُ ۖ وَاستَقِم کَما أُمِرتَ»، اما عنوان «فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ وَلا تَطغَوا» - منحرف نشوید، از راه برنگردید - خطاب سختی است که به خود پیغمبر است. این خطاب، دل پیغمبر را می‌لرزاند.
این به خاطر همین است که تغییر جهتگیری‌ها و منحرف شدن از راه اصلی - که هویت اصلی هر انقلابی به آن جهتگیری‌هاست و در واقع، سیرت انقلاب‌ها همین جهت‌گیری‌های اصلی است - بکلی راه را عوض میکند و این انقلاب به هدفهای خود نمی‌رسد.
۱۳۸۹/۰۳/۱۴ خطبه‌های نماز جمعه تهران در حرم امام خمینی(ره)
منبع:ایکنا