عقیق: مرحوم حاج آقامجتبی تهرانی از سالکان و اساتید اخلاق است که توصیه‌ها و رهنمودهای ایشان در بسیاری از موارد می‌تواند برای ما راهگشا باشد.
با توجه به روزهای پایانی ماه رجب و جایگاه آن برای درک بهتر ماه مبارک رمضان، توصیه‌هایی از این عالم فرزانه در ادامه می‌آید:
از امام هادی علیه‌السلام روایت شده است: به یاد آور! یعنی مجسم کن در ذهنت آن حالت را که بر روی زمین افتاده‌ای، تک و تنها در بستر قرار گرفته‌ای، خیال نکن که کسی کنارت نیست، بلکه خانواده‌ات در کنارت هستند، همه دورت جمع شده‌اند «اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ وَ مَضْجَعَکَ بَیْنَ یَدَی اللهِ»؛ رویاروی همه‌شان هستی.
«و لا طبیبَ یمنَعُکَ»؛ هیچ پزشکی نمی‌تواند در آن حالت، مرگ را از تو دور کند حتی اگر تمام پزشکان عالم جمع شوند نمی‌توانند هنگام مرگ کاری برایت انجام دهند.
«و لا حبیبَ یَنفَعُکَ»؛ و هیچ دوستی نمی‌تواند به تو سودی برساند. از دست هیچ کدامشان کاری ساخته نیست! این حالت را در نظر بگیرید این تعبیری که امام هادی (ع) فرموده یعنی چه؟! پزشک نمی‌تواند مرگ را از تو دور کند و رفیق هم نمی‌تواند خدمتی برایت داشته باشد.
به تعبیر دیگر اگر بخواهیم در قالب علمی بیان کنیم؛ پزشک دفع ضرر نمی‌کند و دوست هم نمی‌تواند جلب منفعتی برایت داشته باشد و این همان چیزی است که در روایات بسیاری داریم انسان نباید این حالت را فراموش کند، همیشه به یاد این حالت باشید چون نقش سازنده‌ای دارد.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «مَن أکثَرَ مِن ذِکرِ المَوتِ قَلَّت فی الدُّنیا رَغبَتُهُ»؛ کسی که زیاد به یاد مرگ باشد تمایلاتش به دنیا کاسته میشود. حدیث امام هادی(ع) را در کنار این سخن مجسم کنید که بالاترین نقش همین است.
اگر انسان این حالت را همواره به یاد داشته باشد هیچ وقت به دنیا دل نمی‌بندد. مهم این است. دل بستن به دنیا انسان را بیچاره می‌کند. «قَلَّت فی الدُّنیا رَغبَتُهُ»؛ تمایلاتش به دنیا کم میشود، آن وابستگی درونی است. لذا نقش سازندگی دارد «اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ»؛ سرآمد نقش‌ها را می‌گوید این که آدم به کمِ دنیا راضی میشود؛ «مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْکَفَافِ».
منبع:فارس
211008