از همه چیز و همه کس و همه جا می‌گویند، مصرف‌گرایی، مد، سیاست، اقتصاد، دین، آزادی و حوادث، ورزش، برای همه، با هر‌اندیشه، باور و سلیقه، که یکی از آشفتگی‌های جوامع بشری و بروز ناهنجاری‌های رفتاری، سلطه و سیاست این رسانه‌ها و شبکه‌های خبررسانی است با دقّت و ظرافت می‌اندیشند، برنامه‌ریزی می‌کنند و با بهترین شکل و شیوه به گوش جهانیان می‌رسانند و مجال‌ اندیشه و گزینش هم نمی‌دهند. پرشمار تماشاگرانی را می‌توان یافت که اثرات یک فیلم و سریال را که شبانه می‌بینند، صبح در جامعه بروز می‌دهند.

بیانات پیامبران در بهره‌گیری از تبلیغات و خبررسانی در جهت صلاح و اقدامات طاغوت‌ها و زعمای قوم در جهت فریب در این راستا بوده است. از دیرباز نقش خبررسانی حایز اهمّیت بوده است و موارد بسیاری از این دست را می‌توان در قرآن یافت؛ به عنوان مثال مردی از دربار فرعون با آگاهی از هم‌اندیشی درباریان مبنی بر کشتن موسی، دوان دوان می‌آید و حضرت موسی(ع) را از خطر کشتن آگاه می‌سازد و راه کار را در گریز و خروج از شهر معرفی می‌کنند.(قصص، 20) تا از این ره‌گذر به پیام‌رسانی و اثبات حقانیّت خود دست زده باشد.

یا مؤمن آل یاسین از دورترین نقطه‌ شهر به حمایت رسولان می‌آید و به بیان ویژگی‌های آنان می‌پردازد و اعلام می‌دارد: «این‌ها برای رسالت خود از شما مزدی نمی‌خواهند و خود از هدایت یافتگانند»..(یس، 20) اصحاب کهف جهت تبلیغ یاور خدایی خود به پاخواسته و گفتند: پروردگار ما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است و ما هرگز جز او پروردگاری نخواهیم خواند و گرنه باطلی را گفته باشیم (کهف، 15 و 14)

جادوگران در حضور مردمان گرد آمدند بنا به فراخوان فرعون و با رویایی حقیقت معجزه و برهان رسالت موسی(ع) اظهار ایمان کرده و به همگان اعلام می‌کنند: «ما به پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم».(اعراف، 121 و 11، طه 70 و 73 و شعراء 48 و 47) خبررسانی دقیق بلقیس (ملکه‌ سبا) به محض رسیدن پیک حضرت سلیمان(ع) که به آگاهی سران کشور رساند، هم‌اندیشی کرد و تصمیم گرفت و ملک و مملکت به خطر جنگ نیافکند و تسلیم فرمان خدا شد.(نمل، 31 و 29)

دختران شعیب(ع) نیز از صفات برجسته‌ حضرت موسی(ع) پدر را خبر می‌کنند و به نیرومندی و امانت داری او اشاره کرده و او را می‌ستایند و به کارگیری او را توصیه می‌کنند.(قصص، 26) حضرت یوسف(ع) جهت پاک دامنی خود و برائت از بزه انتسابی و عدم خیانت در نهان را با طرح خبر زنان مصر و بریدن دست‌های شان از حاکم می‌خواهد تا افکار عمومی را به داوری بکشاند.

حضرت موسی(ع) روز هم آوردی با جادوگران و درباریان فرعون را روز جشن و با حضور مردم تعیین می‌کند.(یوسف، 50) حضرت ابراهیم را به حضور مردم می‌آورند تا به شکستن بت‌ها اعتراف نماید و در حضور مردم به آتش افکند و برای کردار پلید خود شریکان و گواهانی چند فراهم آورند. آگاهان به سرنوشت به اصحاب کهف برای تبلیغ به ساخت و احداث بنای یادبود و سجده گاه همّت می‌گمارند.(طه، 59)

همچنین در رفتار ناشایستگان نیز این مسئله (تبلیغات) جایگاهی مهم دارد که فرعون برای تبلیغ و حضور مردمی، با هم آوردی موسی فراخوان می‌دهد «فَهلَ اَنْتُم مَجْتَمِعُونَ» آیا شما روز جشن گردهم می‌آیید؟ و یا در حضور مردم عوام فریبی می‌کند و آنان را گواه می‌گیرد که من برای شما معبودی جز خودم نمی‌شناسم؟(کهف، 22) و یا موسی را تخریب می‌کند و به یقین سخن می‌گوید و او را جن زده می‌خواند.(قصص، 38)

همچنین فرعون یا به اطرافیان خود رو کرده اظهار می‌دارد این‌ها ساحرانی هستند که می‌خواهند شما را از سرزمین تان بیرون برانند.(شعراء 35 و 34) یا به تمسخر و توهین در حضور جمع می‌پردازد تا شخصیّت، کیان ومنش او را پایمال کند. و چه بسا به نقش و حضور مردم توجّه دارد و رو به آن‌ها نموده و می‌پرسد: «قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ».(قصص، 38 و غافر، 37- 36) هیچ می‌شنوید چه می‌گوید؟ یعنی بکوشید تا پیروز شوید!

جوسازی، مردم فریبی در بیانات زورمداران و ناز پروردگان و گردن کشان فراوان است.(شعرا، 25) و چه بسا زلیخا نیز برای رفع توهّم و پندارها دست به جلسه‌ تبلیغی کذایی می‌زند تا از افکار عمومی بهره گیرد و خود را از سرزنش زنان مصر رهایی بخشد.(زخرف، 53-51)

منبع:ایکنا