عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قَالَ نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَجِبُ أَنْ يُكْتَبَ هَذَا الْحَدِيثُ بِالذَّهَبِ.

امام صادق علیه السلام فرمود: نَفَس شخص اندوهگين به خاطر ظلمی كه بر ما رفته، به منزلۀ تسبيح (سبحان اللَّه گفتن) است، اندوه او به خاطر ما عبادت است و پرده پوشى اسرار ما جهاد در راه خداست.

 سپس فرمود: زيبنده است اين حديث با طلا نوشته شود.

أمالي المفيد، ص: 338