زن طعم حيات را مى‌چشد، ولى مرد آن را درك مى‌كند. آن‌گونه كه مادر طعم حيات را مى‌چشد، مرد آن را نمى‌چشد.
عقیق:بخشى از گفتگوى خانم پروفسور ناكانيشى (استاد دانشگاه ناگويا، ژاپن) با استاد محمدتقى جعفرى در آبان ماه سال 1377 تقدیم می گردد: ناكانيشى: نسبت به حقوق زن در ايران كه جديداً درباره آن حركتى جديد آغاز شده است، توضيح دهيد. در كشورهاى اروپايى، حق زن و مرد را يكى مى‌دانند، ولى از نظر حقوقى و قانونىِ اسلام، اين‌گونه نيست؛ زن نيازمندِ حمايتِ هميشگىِ يك مرد است. جعفرى: هنگامى كه در خصوص زن به منابع اصيل اسلامى توجه مى‌كنيم، نخست به مطالبى برمى‌خوريم مبنى بر اين‌كه: زن و مرد داراى تمام صفاتِ ارزشىِ يكسان‌اند ... از آن‌جا كه اسلام به خانواده و تشكيل خانواده اهميت فراوانى قايل بوده و به عنوان يك اصل بدان سفارش شده است، ما زن را زيربناى خانواده به شمار مى‌آوريم و براى «مادر» ارزشى بسيار قايليم. در نگاه‌ها و آغوش گرفتن‌هاى مادرى، عواطف نهفته است. يك مرد نمى‌تواند نگاه مادرانه معنادارى براى فرزندش فراهم كند. به قول برتراند راسل: «فرزندى كه در دامن مادر بزرگ نشود، براى جنگيدن خوب است». بنابراين، بنده معتقدم: زن طعم حيات را مى‌چشد، ولى مرد آن را درك مى‌كند. آن‌گونه كه مادر طعم حيات را مى‌چشد، مرد آن را نمى‌چشد. اين‌كه در غرب [و دنياى امروزى مى‌بينيم] انسان‌ها از يكديگر بيگانه‌اند و انسان تنهاست، دليل عمده آن، متلاشى شدن بنيان‌هاى خانوادگى است. نيچه جمله‌اى به اين صورت دارد: «در امر خلقت، وظيفه و سهم زن، بيش از مرد است، زيرا زن به فرمان خلقت بيشتر از مرد تسليم است. اگر مردى بگويد من هم مثل زن تسليم خلقت هستم و در اطاعتِ فرمانِ خلقتم، به شرافتم قسم، يا دروغ مى‌گويد، يا مرد نيست. ... در طول تاريخ، كتاب‌هاى فراوانى درباره زنان دانشمند نوشته شده است، در حالى كه در غرب، در دو سه قرن اخير بوده كه بحث حضور زن‌ها در اجتماع مطرح شده و بر سر كار و در گردونه اشتغال آمده‌اند. در ميان مسلمانان، از آغاز بروز اسلام، زنان در دانش‌هاى پرستارى، طبابت، فقه، اصول و فلسفه كار كرده، موفق نيز بوده‌اند؛ ضمن اين‌كه اصول خانواده را نيز حفظ مى‌كرده‌اند. پی نوشت: تكاپوى انديشه‌ها ـ مجموعه آثار 4، مجموعه‌اى از مصاحبه‌ها و گفتگوهاى شخصيت‌هاى خارجى با استاد محمدتقى جعفرى، ص 563 ـ 561 منبع:جام 211008