متن پرسش مطرح شده وپاسخ بدین شرح است؛

هنگام سخن گفتن یا جواب دادن به دیگران چه چیزهایی را باید مراعات كرد؟

1- اگر نمى‏ دانیم، با صراحت بگوییم نمى‏ دانم. «قل ان ادرى» (جنّ، 25)

2- به همه‏ى سخن‏ها جواب ندهیم. «قل انّما علمها عند ربّى» ( اعراف، 187)

3- در جواب، به نقاط مهم توجه شود. از پیامبر مى‏پرسند: چه چیزى انفاق كنیم؟ پیامبر اكرم‏ صلى الله علیه وآله به جاى بیان آن چیز، مى‏فرماید: هرچه مى‏دهید اول به والدین و بستگان و نزدیكان بدهید. «ما انفقتم من خیر فللوالدین»( بقره، 215)

4- کوتاه گفتن. «خیر الكلام ما قَلّ و دَلّ» (مدارك العروة، ج 23، ص‏3)

5- رسا گفتن. «قولاً بلیغا» ( نساء، 63)

6- نرم گفتن. «قولاً لیّنا» ( طه، 44)

7- بهترین كلام را بكار بردن. «یقول الّتى هى احسن» (اسراء، 53)

8- با كرامت سخن گفتن. «قولاً كریما» ( اسراء، 23)

9- توجه به بازتاب سخن داشتن. به یك ماجرا توجه كنید: هنگام سخنرانى پیامبر مسلمانان به آن حضرت مى‏گفتند: «راعنا» یعنى رعایت حال ما را بكن و شمرده‏تر سخن بگو. این تعبیر در عرف یهود نوعى دشنام تلقّى مى‏شد و برخى از یهودیان این كلمه را دستاویز قرار داده و از آن سوءاستفاده مى‏كردند. آیه نازل شد كه به هنگام سخن‏گفتن و حرف‏زدن، به انعكاس حرف‏ها و برداشت دیگران نیز توجه داشته باشید و با ملاحظه سخن بگویید و به دیگران فرصت سوءاستفاده ندهید.

ممكن است افراد در حرف و سخن خود حسن نیت داشته باشند؛ ولى بازتاب سخن نیز مهم است؛ زیرا ممكن است سخن بازتابى منفى داشته و باعث ضربه زدن به دین، اعتقاد، رهبرى و جامعه اسلامى شود.

افرادى كه در عزادارى‏ها به عشق امام حسین‏علیه السلام قمه مى‏زنند باید به بازتاب عمل خود توجه داشته باشند. تلویزیون‏ها و ماهواره‏هاى دنیا بدن خونى آنان را نشان مى‏دهد و بدخواهان این صحنه‏ها را مكرر نشان مى‏دهند تا از اسلام و مسلمانان سیماى وحشتناكى نشان دهند.

آیا عقل و شرع ما اجازه مى‏دهد جورى عزادارى كنیم كه بدخواهان اسلام آن را دستاویز قرار داده و بر ضد مكتب و مسلمانان پخش كنند و تحلیل كنند كه شیعیان یك مرض روانى دارند و آن خودآزارى، خودزنى و خودكشى است و در دنیایى كه توجیه نیستند ایجاد تردید و وحشت كنند؟

پی نوشت:

پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه

منبع:شبستان