عسل یک محصول غذایی مفید و یک اکسیر پرارزش است که متاسفانه در کشور ما نه تنها به جنبه دارویی آن توجه نمی شود بلکه از نظر غذایی هم مصرف کمی دارد.
عقیق:این محصول ارزشمند براساس تنوع گیاهی و آب و هوایی دارای درصدهای متفاوت از ویتامین های متعدد B، C، K، E و مواد معدنی منیزیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر و آهن بوده و در هر۱۰۰ گرم آن حدود ۳۳۰ کیلوکالری انرژی نهفته است. به دلیل آن که ۸۰ درصدِ عسل از قندهای ساده ای مثل فروکتوز و گلوکز ساخته شده است، بلافاصله پس از مصرف جذب بدن شده و اثر انرژی بخشی و ویتامینه خود را آشکار می کند. عسل به رفع سردرد، سرگیجه، ضعف و بی حالی ناشی از روزه داری کمک کرده و بعد از وعده غذا باعث کاهش اسیدهای اضافی معده شده و در درمان زخم و ورم معده موثر است. علاوه بر این آهن و منگنز عسل هضم غذا را بهتر می کند و فروکتوز آن به رفع عفونت های روده ای کمک کرده و باعث لینت مزاج می شود. همچنین ویتامین D موجود در عسل واکنش های بین کلسیم و فسفر را تنظیم می کند و ویتامین C آن می تواند از سفتی عروق و اسپاسم عضلات جلوگیری کند. عسل باعث تقویت کبد شده و در نتیجه میزان بیشتری از سموم آن را دفع می کند و به دلیل مدر بودن، کلیه ها را شستشو می دهد. از این رو استفاده از این ماده غذایی از سوی ائمه اطهار (ع) در چهارده قرن پیش مورد تاکید قرار گرفته است، چنانکه بنا به روایتی از امام حسین (ع)، یکی از مواد غذایی مورد علاقه ی رسول مکرم اسلام (ص)، عسل بوده است؛ همچنین امام حسن (ع) می فرمایند: چیزی مثل عسل بیمار را شفا نمی دهد؛ و در جایی دیگر امام حسین (ع) فرموده اند: همانا خوردن عسل در آن شفا است، چراکه خداوند فرموده آن از شکم زنبوران به صورت نوشیدنی با رنگ های مختلف برای شفاء مردم بیرون می آید؛ از این رو این امام همام اشاره داشته اند: عسل شفاء هر دردی است وقتی از شهد گل ها گرفته می شود. همچنین در باب آثار منحصر به فرد این ماده غذایی طبرسی در کتاب مجمع البیان از عیاشی نقل کرده از امیرالمؤمنین علی (ع)، که مردی به حضرت آمده و عرض نمود: «دلم درد می کند.» حضرت فرمود: «زن داری؟» مرد گفت: «بلی.» فرمود: مقداری از مال زن [مهریه اش] را از روی طیب نفس از او بگیر سپس با آن عسل بخر سپس بر آن آب آسمان (باران) بریز سپس از آن بنوش که شنیده ام خداوند در کتابش فرمود: و ما از آسمان آبی مبارک نازل کردیم و فرمود: از شکم (زنبوران) نوشیدنی با رنگ های مختلف که شفاء برای مردم است خارج می شود و خداوند می فرماید: اگر زنان از روی طیب خاطر چیزی از مهریه را به شما دادند پس از آن بخورید در حالی که گوارایتان باد. (نساء: آیه 4) پس گوارا و میمون است هنگامی که برکت و شفاء و گوارایی در آن جمع شده انشاءالله شفاء می دهد. مرد گفت: چنین کردم و خوب شدم. علاوه بر این امام کاظم (ع) فرموده اند: همانا در عسل، درمان هر دردی است، هر کس ناشتا یک انگشت از آن را بخورد، این عسل بلغم را پایان می دهد، صفرا را فرو می نشاند، تلخه ی سیاه ( زرداب) را مانع می شود، ذهن را صفا می بخشد و اگر که همراه با کندر خورده شود، حافظه را نکو می سازد. امروزه دستاوردهای علم پزشکی این امر را اثبات نموده است که آنزیم های طبیعی موجود در عسل، روند هضم غذا را بهبود می بخشد و نیز مصرف ناشتا یک لیوان آب ولرم با عسل و آب لیمو، بدن را پاک سازی می کند. همچنین مخلوط عسل، دارچین در آب جوش، در بهبود آرتریت، عفونت مثانه و نفخ معده موثر است. کلسترول مضر را کاهش می دهد و ویروس ها را از بین می برد. روند پیری را کند، قدرت شنوایی را تقویت و بوی بد دهان را رفع می کند. علاوه بر این استفاده موضعی از مخلوط عسل، دارچین و روغن زیتون داغ مانع از ریزش مو می شود و دندان درد را نیز متوقف می کند. اما باید توجه داشت که عسل حاوی هاگ های قارچ است و سیستم ایمنی بدن نوزادان توان مقابله با آن را ندارد. لذا نوزادان زیر یک سال نباید تحت هیچ شرایطی عسل مصرف نمایند. پی نوشت ها: 1-کلینی، فروع کافی، ج6: 332. 2-برقی، المحاسن: 498.. 3-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 89. منبع:قدس 211008